ZORG DAT JE ERBIJ KOMT
Geschreven door Job Vast
Dit liedje kan iedereen nog van mij generatie. Dorus zong dat in zijn toen al heel erge leuke shows, die man was zijn tijd ver vooruit overigens. Als 16-jarig broekie las ik in de NCRV gids de advertentie met een foto van een marineschip op zee en dacht, dat is het. Zat er zo´n strookje bij die je kon insturen, portvrij, en verdomd na een week of 6 kreeg ik bericht thuis dat ik me kon melden in Hollandse Rading. Het was op een maandag ergens in juni een tas ingepakt want het was, volgens de brief de bedoeling dat je daar tot vrijdag bleef. Allemaal reuze spannend. Mijn Puch gestart ‘s morgens om een uur of half 8, want men wilde je daar om 9 uur zien en als dat niet kon moest je aangeven hoe laat dan wel.
Kwart voor negen melde ik bij de poort in Hollandse Rading, zo´n gezellig kamp gelegen in een bosrijke omgeving. De marineman, die er verbazend goed gezond uitzag, wees mij de fietsenstalling en zei je hoeft je brommer niet op slot te doen want hier wordt niets gestolen. Na wat introductie gesprekken werd er gevraagd wat ik wilde worden. Ik wilde graag varen naar bv Amerika, nou dat kon allemaal bij de Marine, ach het maakte allemaal niet uit wat ik werd. Na een dag of drie keuren zei men, na een aantal sport testen, je kan marinier worden als je dat wilt. Nou dat leek me ook wel wat, want zag meteen dat het uniform van een marinier best wel indrukwekkend was, maar het waren ook stoere kerels vergeleken bij die wat dikachtige marinemannen, nou ja ze waren gewoon anders.
In de kantine was het eten heerlijk. Thuis aten we altijd uit de volkstuin van mijn vader en dat was dus veel van hetzelfde. Hier hadden ze Indische hap, geweldig ik schepte wel drie keer op, had overigens toch al een geweldige eetlust, terwijl dat nauwelijks aan me was te zien. Was tanig en gespierd maar was klein, zo´n 1.68 t.t., maar kon goed boksen, was lenig en klom zomaar 8 meter omhoog aan een dik touw.
Ik kreeg ook een aantal gesprekken met militairen waaronder een marinier een imposante man, met snor en een geweldige lach. En een paar man in burger. Een van de vragen die ik kreeg was of ik al masturbeerde. In de kantine vooraf hadden een paar jongens al gezegd als ze je dat vragen moet je gewoon ja zeggen, geen notie wat dat nou was. Wij hadden daarvoor allerlei namen maar dit woord had je minimaal HBS voor moeten doen volgens mij. Ik zei uiteraard ja, en toen ze vroegen hoeveel keer per dag dacht ik dat tien keer een redelijk getal was, ik word weer een beetje rood als ik dit schrijf. Gezien het gelach zag ik dat mijn antwoord in ieder geval scoorde.
Vrijdag bij het opstarten van mijn Puch, die er inderdaad nog stond, wist ik dat ik met nog 2 anderen ingelijfd zou worden bij het keurkorps Mariniers, voelde mij meteen al marinier, zag ik er ook meteen sterker uit volgens mij en moest mij ergens aan het eind van het jaar melden in Rotterdam bij de van Gendtkazerne, met vrij vervoer, en zag wat ik maandelijks zou gaan verdienen en dat was best wel veel. Aangezien mijn vorige baantje bij een kruidenier was, om boodschappen rond te rijden met een brommer bakfiets, voor 25 gulden per week. At daar uit magazijn een soortgelijk bedrag op aan allerlei lekkernijen, als hazelnootrepen, die hele dikke.
Mijn ouders en ik moesten tekenen voor 6 jaar mariniers, aangezien ik nog minderjarig was, met drie maanden proeftijd. Allemaal reuzespannend dus kon niet wachten er heen te gaan. De kruidenier was boos hij moest zelf weer op de bakfiets gaan rijden door weer en wind, en was die vol geladen werkten die stomme remmen nauwelijks, dat ik daar nooit mee onder een GEVU-bus ben gekomen mag een wonder heten. Die kruidenier was ook wel een vrek, hij had zijn zaak bij het Wilhelminapark en ik at tussen de middag daar ook en mocht nooit meer eten dan 4 boterhammen en slechts twee met Venz hagelslag de rest moest met wat anders worden belegd. Maar ja gelukkig werkte ik ook veel in het magazijn.
Over de mariniers later meer.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: