WILLEN WETEN-LEREN
Geschreven door Ellie Schmitz
Ik ben altijd nieuwsgierig geweest. Niet naar sensatie. Totaal niet. Wel naar het hoe en waarom van iemand of iets. Het graag willen weten.
Waarom iets op een bepaalde manier moet;
Kan het anders;
Hoe doet men dit;
Kan ik het ook anders doen;
Hoe kan iemand dit doen;
Hoe kan men zo doen;
Meestal blijf ik doorvragen tot ik het weet. Of het mij kan voorstellen. Liefst nog totdat ik het zelf kan doen. Dat kan vervelend zijn voor de mensen om mij heen. Leidt ook wel eens tot onenigheid. Willen weten heeft ook te maken met zelfstandig en onafhankelijk willen zijn. Blijkbaar vanzelfsprekend voor mij. Natuurlijk vraag ik ook wel eens hulp. Ik kan echt niet alles zelf.
Leergierig ben ik ook nog. Altijd al geweest. Ik wil mij blijven ontwikkelen. Neem nou het schrijven. Daarvoor heb ik cursussen gevolgd. Het lesmateriaal nu verstopt in dozen in de opslag. Kan dus niets opzoeken, maar door oefening en werk van andere schrijvers te lezen probeer ik te blijven leren. Ook door het lezen van boeken over ‘het schrijven’. Bijvoorbeeld de boeken van Renate Dorrestein en Natalie Goldberg.
Onlangs heb ik online een cursus schilderen gevolgd. Ook nog een tweede. Beter gezegd, ik ben daar nog steeds mee bezig. Met de lessen kan ik tot een jaar vooruit. Nooit gedacht dat ik dit zou proberen. Naast het abstract werk schets ik nu ook portretjes. Tekenen kon ik niet. Ik kan het nog steeds niet. Door veel te oefenen gaat het schetsen mij nu redelijk goed af. Bovendien leer ik in deze cursussen dat imperfectie mooi kan zijn. Dat past bij mij.
De meeste mensen om mij heen vinden het leuk dat ik mij blijf ontwikkelen. Op zoek ga naar andere mogelijkheden om te gebruiken. Die mensen vinden de gewassen inktportretjes ook mooi. Ben net aan de cursus begonnen. Echter regelmatig hoor ik ook ‘wat heb je nu toch weer gemaakt.’ Het hoofd klopt niet helemaal. De ogen raar, de mond ook, de wangen te dik of te dun, de kin te spits of te rond. Dat is soms ook zo, maar ik houd juist van het imperfecte. Probeer emotie in het portret aan te brengen. Uitstraling.
Al langer geleden heb ik twee keer een schilderles gehad. Andere technieken geleerd en geprobeerd. Heb veel filmpjes via YouTube bekeken. Nu bekijk ik de video’s van de onlinecursussen. Kan er geen genoeg van krijgen.
Of ik daar nog zin in heb? Steeds weer proberen en oefenen? Ja, daar heb ik zelfs heel veel zin in. Ik wil nog leren. Niet stilstaan. Moet er niet aan denken. Ander materiaal proberen. Dat vraagt om andere techniek en soms ontstaan er dan leuke dingen. En door zo bezig te blijven komen er vanzelf weer nieuwe ideeën. Dat is leuk en inspirerend. Ik word er blij van.
Kan me voorstellen dat mensen er hun schouders over ophalen. Dat zij het niet nodig vinden nog of weer iets nieuws te leren. Daar geen zin meer in hebben. Dat hoeft ook niet. Het is een kwestie van doen waar men zich gelukkig bij voelt. Ik word dat van schrijven en schilderen. Daar liggen mijn interesses. Daar wil ik mee doorgaan en volgens mij kan dat tot op hoge leeftijd. Ik heb er in elk geval veel plezier in.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
https://www.facebook.com/groups/377554749281077/
