Wat een nacht

Geschreven door Pauke Vee

WAT EEN NACHT

In de diepste duisternis, daar waar schaduwen zelf als de dood zijn, wentel ik me onbevreesd rond in mijn ruimte, in mijzelf en voor mijzelf.

Dat blijkt nodig om de storm te luwen, ontstaan in nood uit nood en alleen ik kan mijzelf voorwaarts duwen, weg uit die verwarde kluwen, naar mijn toekomstbeeld.

Blijkbaar brandt ergens diep van binnen nog een waakvlam, al is het slechts een vage schittering en oplaaiend als een flikkering doet het me denken aan vroeger en hoe het mij toen verging, niet in fantasie maar in herinnering… wellicht zoek ik rechtvaardiging.

Net wakker en de waakvlam brandt.
Gelukkig maar en dromen horen thuis in dromenland, de schaduwen verdampen al, ik rek me uit en denk „wat was dat nou wat ik gedroomd had want er is toch niets aan de hand?”
Was ook niet want er staat niets van in de krant, gewoon goeiemorgen dus.

EINDE

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/