.
VLIEGTUIGEN EN PADDENSTOELEN
Geschreven door Rob Meyer
Gisteren met Kleinzoon naar Aviodrome geweest.
Vliegtuigjes kijken, patatje eten, beetje speeltuinen en tot slot KFC (Kentucky Fried Chicken).
We hebben ook nog bijna 9 km gewandeld in Natuurpark Lelystad, dat vlak bij Aviodrome ligt.
En 9 km is heel veel voor kleine beentjes.
We hebben het volgehouden en de nodige dieren gezien.
In de tijd dat ik nog in Lelystad woonde heb ik in dat park, waar o.a. otters, wisenten en Kowalsky paarden vrij rondlopen, uren rondgezworven en bessen, wilde vruchten en paddenstoelen verzameld.
Allemaal voor consumptie.
Dat had ik geleerd van mijn moeder, die vanwege haar Russische afkomst behoorlijk goed op de hoogte was van dit soort zaken, zodat we geregeld natuurproducten op tafel kregen.
En ze is 85 jaar geworden. En deze jongen leeft ook nog steeds.
Valt dus allemaal mee.
Maar al wandelend schrok ik even van een actie van Kleinzoon!
Ik wees hem op een grote paddenstoel – het wordt alweer herfst! – en kon hem nog net behoeden voor een mogelijke rampspoed. Het betrof een zwam die erg giftig is en hij was van plan om die myceliumvrucht aan een diepgaand onderzoeken te onderwerpen.
Heb hem dringend uitgelegd dat je niet aan paddenstoelen moet komen, omdat je dan heel ziek kan worden. Ik heb het even veralgemeniseerd voor alle veiligheid.
Ik weet zelf welke je kunt eten en welke beter niet.
Maar dat ga ik de kleine man natuurlijk niet uitleggen.
Hij begreep mijn urgente boodschap en gaf aan ‘dat je ze dan wel kapot mocht trappen.’
Ook uit die milieuramp heb ik hem moeten praten met veel uitleg en dwingende ogen.
Het heeft blijkbaar wel gewerkt, want tijdens het verloop van de wandeling onderwierp hij de schimmelvruchten aan een nader onderzoek, evenwel nu zonder handjes te gebruiken.
Opa opgelucht. En het bos ook.
Tot slot nog een voorval dat zich jaren geleden voltrok in Luxemburg.
Ik was daar te kamperen met toenmalige partner, en de bossen aldaar stonden vol met prachtige eetbare boleten en honingzwammen en meer van dat soort dat veilig en smaakvol in de koekenpan kan belanden.
Elke dag oogstten we en aten we heerlijk paddenstoelgerechten.
Tot op een dag ook deze ‘ervaren’ plukker een foutje maakt.
We hadden een prachtige partij boleten, w.o. eekhoorntjesbrood en kastanjeboleten, en begaven ons weer richting kampement.
Schoonmaken, boter in de pan en lekker op het vuur. Heerlijke lucht, rammelende maag, kortom, feest in aantocht.
Maar het lot wilde anders.
Al bij de eerste hap klaagde mijn vriendin over bittere smaak.
Ik moest proefondervindelijk vaststellen dat ze – helaas – gelijk had. Ik snuffelde even tussen de afvalresten van de schoonmaak, en ontdekte tot mijn schrik dat er een ‘bittere boleet’ tussen had gezeten. Die is absoluut ongevaarlijk en lijkt heel erg op de berkenboleet. Maar is smerig bitter. In de boekjes heet dat ‘niet giftig doch oneetbaar’.
Dat hadden we inmiddels zelf al vast kunnen stellen, zonder boekjes.
De hel paninhoud kon weg en hebben toen maar een boterham gegeten.
Na afloop van de heerlijk opa/kleinzoondag een chickenburger gegeten bij KFC.
Eenmaal in de bus vielen de oogluiken van de kleine, dappere wandelaar met een klap dicht, en zijn niet meer open gegaan eer we thuis waren in Bolsward.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: