Vakantie in de laat vijftiger jaren

VAKANTIE IN DE LAAT VIJFTIGER JAREN
Geschreven door Job Vast

Mijn vader had bij Kees Trapman in het Ondiep in Utrecht, na veel wikken en wegen, besloten een Zundapp bromfiets te kopen. Blauw met spatschermen, waarom, die Duitsers maakten gewoon degelijke bromfietsen. Met zo’n mooi geïntegreerd achterlicht, net als bij de Gazellefietsen. De moeder van mijn vader woonde nog steeds in haar geboortedorp Stedum in dat kleiachtige Groningen, mijn oma dus, ze heette oma Stedum, we hadden ook nog een oma Deventer om het makkelijk te houden.
De brommer moest worden ingereden en dus besloot mijn vader naar zijn moeder te rijden en ik mocht mee achterop als 12-jarig jongetje. Dat hield in dat het om vier uur opstaan was. Mijn broertje Jan kreeg het altijd voor elkaar om niet mee te hoeven, want achterop was geen pretje, dus ik moest mee want ik was vaders jongen en Jan mocht lekker tuis blijven en moest dus voor mijn duiven, honden en volkstuintje bij de buren zorgen. Jan zei altijd komt goed, nou de duiven verhongerde net niet, mijn moestuin was vaak verwoest, en dat voor een stukje van 2 bij 2 meter, ook wel knap achteraf, en de honden waren altijd dolblij als ik weer terug was, en dat zei genoeg.
Via Maarssen richting Amsterdam, en dan vergeet ik nog te vertellen dat het toen al eind september was, dus best wel koud, geen harses langs de weg. Mijn vader rookte altijd sigaren dus dat was ook bepaald niet slim op een brommer die ruim 60 km per uur reed. Als die dan opbrandde en hij zijn lippen verbrandde werd dat restje uitgespuugd en kreeg ik zo’n vurig bolletje sigaar in mijn capuchon. Stoppen was uitgesloten. De bedoeling was dan bij Enkhuizen de boot te nemen naar Hindeloopen, dat leek mij fantastisch die boot. Achteraf was dat nooit de bedoeling want Pa wilde met zijn nieuwe brommer over de Afsluitdijk, en dat bootverhaal was alleen maar om mij te overtuigen mee te gaan. Wel reden we langs de boot en die was dan net al vertrokken, voor mij een enorme teleurstelling, maar ja vroeger had je nog niet zo veel commentaar op je vader.
Vervolgens die ellenlang tocht over de Afsluitdijk en was het monument het eerste stopmoment buiten een aantal keren tanken. Altijd koud, altijd waaien daarboven, en dan moest je nog zo’n eind. Bij Harlingen, niet rechtstreeks naar Stedum, nee via Gaasterland, want dat was zo mooi, uiteindelijk richting Stedum, meer omwegen kon je in Nederland niet verzinnen, maar ja Pa hield van brommer rijden. Eenmaal bij Oma Stedum aangekomen, sliep ik op de niet geïsoleerde zolder boven de deel. Het was een oud boerderijtje, waar het alleen in de keuken warm was. Mijn oma maakte een soort Pap wat eigenlijk niet te eten was, maar waar je de hele dag op vooruit kon, dus voedzaam was het wel. Poepen op de deel, waar een soort afgesloten toilet was met een houten ombouw met deksel. Keek je daarin keek je gewoon rechtstreeks in de poeptank van vroeger waar al jaren de stront en van alles en nog wat werd ingekieperd met bovenop een geraamte van een dode kip. Ik was als de dood daarin te vallen in die smurrie van al die jaren, en gek genoeg het stonk nooit. Doortrekken was niet mogelijk er stond een emmer waarmee je met water en een vies doekje je kont kon schoonmaken, dat doekje werd wel iedere dag verschoond. Op de begraafplaats, waar mijn Opa lag, zag ik voor het eerst grafstenen met mijn complete naam erop van overleden familie waar ik ook naar vernoemd was.
Mijn vader reed als 72-jarige nog een middagje mee met mij in de Politieporsche, ging wel wat te hard, maar vond het allemaal geweldig. Bij terugkomst op het bureau vroeg hij kan je nog onze ritten naar Groningen herinneren op de bromfiets, dat ging toen ook best wel snel met die Zundapp. Ja wat moet je daar nou op antwoorden, gelachen heb ik wel met hem.

EINDE

Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/