Uit

Geschreven door Rob Meyer

UIT

Ik wil er uit.
Er uit stappen.
Tegen die ruit trappen,
die wel zicht geeft op het Leven,
maar mij geen vrijheid kan geven.

Uit naam van het Hoge,
wordt ik eindeloos belogen,
afgewogen,
op deugd en wetten,
door mijn ziel te pletten.
Mij naar de hand te zetten
van een manipulatief
religieus gerief.

In.
Ik wil erin.
Instappen
In de trein naar het Licht
Vandaar dit gedicht.

Ik wil niet langer luisteren
naar het spel van verduisteren
van het zicht
op mijn eigen Licht,
dat al zo lange tijden
de mens heeft doen lijden.

Allah, Krishna of God,
elk met een eigen gebod,
de ziel staat op slot,
lijden tot op het bot.

Op zoek.
Nu zonder Boek,
naar de Poort tot mijn hart,
vergeet ik alle smart
door prekers zo verward
dat velen heeft verhard.

Allah, Krishna of God,
elk met een eigen gebod,
van hemel en hel,
een controlerend spel
in de handen van de preker.
Drinkend uit diens beker,
verlies ik alle zicht
op mijn eigen Licht.

Uit.
Ik wil hier uit.
Ik wil geen toornige God
met voor alles een gebod.
Dus zoek ik nu niet meer
in de wereld van weleer,
doch zet ik de eerste trede
vanuit het leven in het heden,
en vind daar dan de vrede
waar ik zolang om heb gebeden.

EINDE

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/