OVERPEINZINGEN
Geschreven door Job Vast
Een prachtige morgen hier in Meyrals. Zittend op het terras overdenk ik vaak dingen van vroeger en begrijp nu mijn ouders zoveel beter dan toen. Niet dat het contact slecht was, in tegendeel, maar realiseer me nu pas dat ik ze ook tekort heb gedaan. Mijn tijd was toen zo snel en druk, werk, kinderen, hobby’s en ga zomaar door. Mijn ouders waren altijd blij met ons of mijn bezoek, en waren gek op de kleinkinderen. Het vreemde van tijd is dat dingen zich constant herhalen en ik nu in een positie ben, zoals van mijn ouders toen. Zie de vluchtigheid van de jeugd en dat iedereen druk is met van alles en nog wat, zich nog niet realiserend hoe betrekkelijk dat allemaal is. Wat zou ik nu nog eens graag op dat bankje in Rhenen willen zitten met mijn Pa, helemaal fietsend vanaf Werkhoven, langs de Lek, op een stralende zondagmorgen. Hoorden we her en der de kerkklokken luiden over het verstilde landschap. In Rhenen uiteindelijk het appelgebak met slagroom, om daarna via de Langbroeker wetering terug te fietsen. Ik reed dan op mijn moeders fiets, zonder versnellingen, en mijn vader op zijn comfortabele Gazelle met 3 versnellingen. ‘s Middags hout kloven of zagen voor de winter, waarbij Pa altijd met enorme kracht die houtblokken kloofde, of wandelen in de boomgaard achter hun boerderijtje. Mijn vader hield van Russische mannenkoren en zware klassieke muziek, en ik van de Stones en de Beatles dus dat was wel een dingetje zondag ‘s middags na de lunch. Maar ik zou nu graag naast hem willen zitten als hij zwaar bassend meezong met het Don Kozakkenkoor. Toen mijn vader wat later, komende vanuit het Noorden, in zijn oude dieseltje naar Leusden tufte, wachtte ik hem wel eens op op de A28, om dan in een keer naast hem te rijden via de vluchtstrook met mijn supersnelle Porsche van de Algemene Verkeersdienst, en mijn moeder rustig een appeltje aan mijn vader aan het voeren was, en zomaar zoonlief naast ze zagen rijden. Het was toen allemaal zo onverwacht, dat ze er amper van schrokken. Nu zit en kom ik in een fase van mijn leven waarbij ik ook alles aan het overdenken ben en het werk en verleden een plaatsje moet geven. Dat je je nieuwe plasma tv amper kan bedienen en je per half jaar eigenlijk een nieuwe telefoon moet hebben, en dat terwijl mijn Nokia van de vorige eeuw het nog zo goed doet. En omdat je al die nieuwigheid eigenlijk onzin vindt word je als oud bestempeld, en anders doet dat de overheid wel. Kortom ik hoop dat ik ook eens nog wat mag voortleven in gedachtes van dierbaren en dat ze ooit eens bedenken dat ik eigenlijk ook wel een toffe peer was.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
https://www.facebook.com/groups/377554749281077/
