MIJMEREND
Geschreven door Ellie Schmitz
Mijmerend over de kerstboom en een nieuw jaar dat voor de deur staat, plopt er van alles naar boven. Het jaar 2000 ligt nog vers in mijn geheugen. Het millennium. Hoeveel erover werd gepraat. Een jaar later had men het over de euro die eraan kwam. Nog heel lang hebben mensen hun aankoop teruggerekend naar de gulden. Is dat echt al zo lang geleden?
Ik woonde alleen. Begon in het atelier van een kennis met schilderen. Schrijven deed ik altijd al. Alles voor mijzelf. Tonen aan de buitenwereld kwam niet in mij op. Zou het niet gedurfd hebben. De schilderijen haalde ik niet eens in huis. Het schrijfwerk werd geprint en in dozen gestopt.
Bezocht ik datingsites. De afspraakjes telkens een teleurstelling. Het is voorgekomen dat ik iemand twee keer ontmoette. Zelfs met een man drie maanden ‘onderweg’ ben geweest. Maar bij allen voelde ik niet mezelf te kunnen zijn. Er waren ook mannen die enkel een vrouw in huis én in bed wilden. Niet alleen konden zijn. Die nog niet eens de dood of de scheiding van hun vrouw verwerkt hadden. En mannen die nogal wat voorwaarden stelden. Je moest financieel onafhankelijk zijn. Altijd in de weekenden op pad willen gaan. ‘In’ zijn voor verre reizen en trektochten. Of willen zeilen. Allerlei vakanties en plannen werden al bij de eerste ontmoeting of in het eerste e-mailcontact, duidelijk gemaakt. Van die mannen nam ik meteen afscheid.
Ik had niet veel geld, was niet bereisd en ook niet van plan het te worden. Kortere vakanties dichterbij of weekendjes weg, daargelaten. Ik hield niet echt van uitgaan. Nooit gehad. Van de eisen, zo voelde het, kreeg ik meer dan genoeg. Keek naar wat ik had. Wat ik kon. Wat ik graag deed. Wat bij mij paste. Hoe ik woonde en welke mensen ik om mij heen had. Besefte hoe blij en gelukkig ik met mijn leven was. Ook zonder verre reizen en zonder geld om zomaar aan iets leuks uit te geven. Schreef mij onmiddellijk uit als zoekende op de datingsite.
Na een paar jaar, ik was totaal niet meer bezig met het zoeken naar een partner, kwam ik onverwacht toch nog iemand tegen. Het was een van de laatste dagen in 2008. Deze man interesseerde het niet of ik veel of weinig geld had. We hielden wel allebei van boeken, muziek en films. Van gezelligheid in huis, koken en lekker eten, weekendjes weg naar zee en ’s zomers op de fiets. Met hem durfde ik het wel aan, al heeft het een poos geduurd voordat ik overstag ging.
In de voorbije jaren zijn er in de familie dierbaren overleden en kinderen geboren. Heb ik van alledaagse gebeurtenissen en veel extra’s genoten. Nieuwe mensen leren kennen. Een paar verhuizingen zijn er geweest. En eindelijk kwam ik ook naar buiten met het schrijven en schilderen.
En nu is het jaar 2018 weer bijna voorbij. Het afgelopen jaar heb ik veel geschreven en geschilderd. Daarin doelen gesteld. Cursussen gevolgd. Heb dingen voor elkaar gekregen waarvan ik dacht dat ik die nooit onder de knie zou krijgen. Geleerd uit boeken, uit gesprekken en het bekijken van video’s. Steeds weer nieuwe vaardigheden. Nieuwsgierig blijf ik. Dat was te lezen in Willen weten – Leren Er waren leuke ontmoetingen. Ik heb vriendinnen bezocht, exposities en musea. En natuurlijk ook de zee gezien. Daarheen gaan sla ik geen jaar over.
Intussen staat de kerstboom in de kamer. Vandaag is het zeventien december. Nog veertien dagen dan knallen de kurken en het vuurwerk. Dat laatste zou verboden moeten worden. Misschien trap ik nu bij de een of de ander op lange tenen. Dat deert mij niet. Arme honden, vogels, poezen en konijntjes, het vee op stal. Sam laat zich niet zien. We proberen haar met zoete woorden en iets lekkers te lokken en binnenshuis te houden. Haar mand en de brokjes in de kamer. Ze kijkt er niet naar om. Verstopt zich. Zelfs wij kunnen haar niet vinden.
In vogelvlucht of in een notendop. Al mijmerend schrijf ik deze laatste blogpost van het jaar. Een week eerder dan gepland ga ik met kerstreces. Wil van alles doen waar ik niet aan toegekomen ben. Een stapel boeken lonkt. Nog wat ideeën uitwerken die ik met schrijven en schilderen kan gebruiken. Vriendin bezoeken. Ook nog andere Vriendin. Met M. naar het museum. En vooral ook luieren en opladen.
Daarom nu al wens ik jullie mooie laatste weken in dit jaar. Een goed begin en vervolg in het komende. Veel geluk, een goede gezondheid en veel liefde met elkaar. Tot in het nieuwe jaar. Dan ben ik weer op deze plek. Zie jullie graag terug.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: