Meneer Schlahmilch

MENEER SCHLAHMILCH

Geschreven door Bert Plomp

Drie lagere scholen heb ik op weg naar het voortgezet onderwijs bezocht.

In de “Leger Des Heils” periode was dat de christelijke lagere school op het Domplein in Utrecht.

Daar mijn ouders in die periode op het punt stonden uit dienst te treden en het huis aan de Lange Nieuwstraat moesten inleveren, heb ik slechts 1 jaar op die school doorgebracht.

Toen volgde een zomer en een aansluitende herfst in een tent op camping Het Grote Bos (HGB). In die tijd bezocht ik een lagere school voor 4 of 5 maanden in Driebergen.

Toen we eindelijk uitgekampeerd waren op HGB en de voor ons bestemde nieuwbouwflat in het Lodewijk Napoleonplantsoen (LNP) gereed was, verhuisden we naar LNP en kon het lagere school tijdperk pas echt beginnen en wel op de Hans Christiaan Andersenschool aan de Adriaen van Ostadelaan in Utrecht.

Dit was een openbare lagere school – mijn ouders hadden de Heer en zijn gevolg kennelijk even in de wachtstand gezet.

Op deze school, geleid door ene meneer J. Schlahmilch – als hij al Germaans bloed had, was hij een toonbeeld van een zeer goede Duitser – heb ik een fantastische tijd gehad en dat had alles te maken met de opvattingen over onderwijs van voornoemd hoofd van de school en zijn enorme betrokkenheid. Hij stimuleerde de kinderen tot sporten, tot acteren en tot creatief bezig zijn.

Onder zijn leiding werd er veel gevoetbald en deed hij vaak zelf ook mee, ondanks zijn gevorderde leeftijd en bepaald niet atletische lichaamsbouw.

Toneelavonden organiseerde hij en nodigde alle klassen ieder jaar rond Kerst uit een toneelstukje op te voeren en hij organiseerde tentoonstellingen, waarbij iedere leerling, tezamen met een andere, gevraagd werd, uitgaande van een bepaald thema, iets te maken.

Van de H. C. Andersenschool heb ik nog steeds een rapportboekje. Het gebrek aan begeleiding van huis uit voert de boventoon en wordt in dit rapportboekje steeds weer onder de aandacht gebracht.

Ofschoon er herhaaldelijk gemeld werd dat “Bertje” te langzaam leest, slordig is en de hele dag naar buiten zit te kijken en dat er veel meer in dit jongetje zit dan er uit komt, was de enige die sturing gaf aan een verbetering hierin Bertje zelf en natuurlijk in zekere mate ook het onderwijzend personeel. Maar ja dat laatste reikte niet verder dan de Adriaen van Ostadelaan.

Lezen, schrijven en taal worden in ieder rapport onder de aandacht van de ouders gebracht, maar thuis wordt het rapport voor gezien getekend en Bertje moet zelf maar zien welk plan hij trekt daar verbetering in aan te brengen.

Zo nu en dan trekt hij dan ook zelf ten strijde en nadat het ene kwartaal het vak geschiedenis wordt afgerond met een “O” (Onvoldoende) is het plotseling het kwartaal daarop een “G” (Goed) en is hij steeds goed in rekenen en zeer goed in aardrijkskunde.

Mijn hele schoolgang zou een stuk voorspoediger zijn geweest als mijn ouders wat meer aandacht aan mijn huiswerk hadden kunnen besteden en indien er een ruimte thuis was geweest waar ik ongestoord aan het huiswerk had kunnen werken.

Mijn ouders moesten echter beiden werken om de eerste levensbehoefte veilig te stellen en een huis met voor ieder kind een kamer apart was in die tijd een enorme luxe en dus niet voor ons weggelegd.

EINDE

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/