Aflevering 9: Meneer Koolmees

MENEER KOOLMEES
Geschreven door Gerda ten Wolde 

Ik heb net mevrouw Merel gesproken. Ze heeft gisteravond contact gehad met meneer Koolmees. Hij had min of meer goede berichten. De kleintjes zijn gesignaleerd in gezelschap van een ekster. En dat zijn niet de meest betrouwbare types. Ze worden vaker in verband gebracht met vermiste vogeltjes. Het schijnt, en dat heb ik het uit zeer betrouwbare bron, dat ze meestal niet goed voor hun gijzelaars zijn. Nu maar hopen dat die kleintjes snel opgespoord zullen worden. Meneer Koolmees vertelde dat hij een buurtonderzoek gaat houden, dus dan zal hij ook wel bij mij komen. Best spannend, want die meneer Pimpelmees is een lekker ding!

Ik denk dat ik alvast mijn holletje ga poetsen en boenen, zodat, als hij aan de deur komt, alles er blinkend schoon uitziet. Misschien dat zij van het grote huis nog wel iets lekkers komt brengen vandaag. Dat zou wel heel erg goed uitkomen, want ik durf de deur niet uit. Stel je voor, ben ik net weg, staat meneer Koolmees voor de deur. Zou ik hem nog mislopen ook, dat lekkere ding. Echt, ik zweer het je, als hij werk van me zou maken, dan denk ik dat Joachim aan het kortste eind trekt. Nee, dat mag ik niet zeggen. Joachim is best lief en hij is uitermate trouw naar mij toe. Maar toch ………..

O jee, daar komt juffrouw Van der Spits aan. Wat wil ze nu weer.

Kom binnen Juffrouw Van der Spits, wat kan ik voor u doen? Wat zegt u nu, u heeft nieuws over de mereltjes! Gaat u zitten en vertel. Ik ben razend benieuwd.

De kleintjes van de familie Merel zijn terecht. En die knapperd van een Koolmees heeft ze gevonden. Die ekster en ook de gaaien hadden er helemaal niets mee te maken. De kleintjes waren gewoon weggefladderd. De oudste was op de rand van het nest gaan staan en had met veel bravoure tegen de andere twee gezegd dat hij al kon vliegen. Dat was helemaal niet waar, want daar was hij nog veel te jong voor. Dat bravouremannetje was al fladderend op de grond terecht gekomen. Die andere twee wilden ook wel eens proberen of ze al konden vliegen en zijn op dezelfde wijze op de grond terecht gekomen. Daarna zijn ze gaan dwalen door de tuin.

Toen het later op de avond donker werd en de vleermuizen uit de hoge bomen tevoorschijn kwamen en door de tuin vlogen zijn ze bang onder de grote conifeer weggekropen. En daar heeft meneer Koolmees ze dus een uurtje geleden teruggevonden. Ik kan je wel vertellen, dat meneer Koolmees wat mij betreft een medaille verdient, wat een held. Het was maar goed dat die Killer Cat van hiernaast niet toevallig door de tuin sloop, want dan was het vast een heel ander scenario geworden.

Gelukkig is de rust, met het terugvinden van de mereltjes, ook weer wat teruggekomen in de buurt. Je wilt er toch niet bij stilstaan dat dit soort enge dingen gewoon voor je deur kunnen gebeuren.