LSD
Geschreven door Rob Meyer
Voordat ik uiteindelijk ging samenwonen met mijn eerste grote liefde, had ik een heel mooie en lieve vriendin. Deze verliefdheid duurde slechts een half jaar maar ik zal haar nooit vergeten.
Zij kwam uit een zeer moeilijke jeugd en was driftig op zoek naar zichzelf.
Ofschoon ik knettergek was op haar, had ik toch wel enige twijfel m.b.t. haar interesse in LSD.
Ik had daar helemaal niets mee en keurde dat dan ook ten zeerste af.
Na vele gesprekken op hoog discussie niveau waarin ik haar trachtte duidelijk te maken dat LSD erg gevaarlijk kon zijn en tevens een schijnoplossing bood voor probleemverwerking,
sterker nog: ik was ervan overtuigd dat het nemen van een lsd-trip de problemen zelfs groter zouden kunnen maken, kwamen we uiteindelijk op het punt dat ze mijn kant op begon te denken en aangaf dat ze niet verder zou gaan met deze in mijn visie heilloze ‘geestverruimende’ zoektocht.
Aangezien ze nog één LSD-trip had liggen, wilde ze die opmaken ter afsluiting van haar geestverruimende fase. Ik ging hier wel met enige tegenzin en genoeg bedenkingen mee akkoord, maar kon het wel begrijpen en respecteerde haar wens.
Toch bleef het aan me knagen en gedreven door onrust besloot ik iets heel stiekems te doen.
Op een dag, toen ze naar studie was, begaf ik me naar haar kamer en zocht de lsd-trip op. Die zat in een klein plastic doosje gevuld met wat blauwachtig poeder. Ze had het me al eens eerder laten zien, zodoende wist ik waar die trip lag.
Inmiddels had ik – voorbereid als ik was – enkele pastelkrijtjes meegenomen die min of meer dezelfde kleur en stofsamenstelling zouden moeten kunnen produceren als die trip.
Na enig gefröbel had ik een poedertje vervaardigd dat niet van echt te onderscheiden was.
Ik spoelde de lsd door de plee en vulde het doosje met de door mij vervaardigde imitatiepoeder.
Ik verkneukelde me bij de gedachte van haar gezicht als ze de trip zou innemen en dat er helemaal niets ging gebeuren.
Maar het Leven is onvoorspelbaar in al zijn aspecten.
Toen mijn vlam later op de dag thuiskwam van haar studie, vertelde ze me vol trots dat ze besloten had de trip niet te nemen en hem zou doorverkopen aan een vriendin…voor 25 harde guldens (toen nog onze vertrouwde munteenheid…god wat mis ik die nog steeds!).
Ik verstarde en begon te zweten. Hoe moest ik dit oplossen? Ik kon haar die vervalste lsd-trip toch niet laten verkopen aan die vriendin?
Uiteindelijk hakte ik de knoop door en biechtte het hele vervalsingverhaal eerlijk op.
Eerst reageerde ze boos, maar al gauw kon ze er wel weer om lachen.
Het slot van het liedje was dat ik die trip zou betalen voor het bedrag dat ze met haar vriendin had afgesproken.
Zo heb ik dus een fake lsd-trip gekocht voor 25 florijnen en die nooit gebruikt.
Blijft de vraag: wat is er gebeurd met de rat(ten) die in het riool ineens een lsd-trip op het menu kregen, gelardeerd met drollen en urine??
Ik wil het niet weten.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: