Lekkere luchten

LEKKERE LUCHTEN
Geschreven door Kees van het Duin

Voordat die oorlogs-vuurzee er een einde aan maakte, gingen de Hagenaars in het weekend vaak naar Rotterdam. Want dat was wel even wat. Danszalen, casino’s, theaters, cabaret. Dat niveau was er toen nog niet in Den Haag. De gegoede Haagse burgerij maakte zich ervoor op. Het zondagse pak. En natuurlijk lekkere luchten. Het trammetje vanuit Den Haag was geduldig. Even langs Delft en ja hoor, Rotterdam doemde op. Nog geen uurtje.
Rotterdammers hadden niet zoveel op met die Haagse kak. Maar, Rotterdammers zijn Rotterdammers; als je een partij geld daar in hun stad uitgaf was je zeer welkom. En die luchten namen ze graag op de koop toe. Of moesten er hard om lachen.
Het begon mondain te worden in Rotterdam. Er werd een hoop geld de stad ingeroeid. En dat kwam uit allerlei windrichtingen. Die sjieke Haagse ambtenaren waren daar maar een klein onderdeeltje van. En die Rotterdammers, tot op de dag van vandaag, stropen hun mouwen op.
Toen de pleuris uitbrak in Rotterdam in 1940, duurde het wel even voordat de stad weer bij zijn positieven kwam. Hopla, schouders eronder dan maar. Zo gaat dat in Rotterdam.
Tijden zijn veranderd. De lekkere luchten kwamen niet en-masse meer terug.
Wat wel terugkwam is een stad die zich nu verschrikkelijk snel ontwikkeld, veel investeringen aantrekt en alweer een halve bouwput aan het worden is. Architecten, kunst. Dat nieuwe NS-station daar alleen al.
Die mouwen blijven opgestroopt. Daar. Vooral daar.