Aflevering 3: Zij brengt me druiven

ZIJ BRENGT ME DRUIVEN
Geschreven door Gerda ten Wolde

Hé, wat gezellig, kom binnen. Wel graag pootjes vegen, want met al die regen loopt er zoveel zand naar binnen. Wat een regen de laatste dagen. Het loopt af en toe gewoon naar binnen toe. Let maar niet op de rommel, hoor, want ik was net even aan het poetsen en boenen. O, ik vind het altijd zo fijn als er bezoek komt als ik aan het schoonmaken ben. Heb ik een goed excuus om ermee te stoppen. Wil je iets drinken? Ik heb er vast ook nog wel iets lekkers bij. Ga zitten, ik ben zo terug.

Heb je het al gehoord, dat verhaal van die mensen die hier in het grote huis wonen.

Ze hebben me behoorlijk de stuipen op het lijf gejaagd. Toen ik laatst nog net even snel iets te knabbelen wilde gaan halen voor ’s avonds, stond zij van het grote huis ineens voor de ingang van mijn huisje.

Het was heel vreemd, zij stond heel stil, hier bij de ingang, en keek me maar aan. Ze zei echt helemaal niets en staarde maar en joh, wat zijn die mensen groot, niet te geloven. O ja, ze had ook nog een ding in haar handen; ik weet niet wat dat was, maar er kwam vreemd flitslicht uit. Wat wel weer aardig was van haar; ze legde zonder verder iets te zeggen een druif in mijn tuintje neer. Hoewel het water me in de mond liep heb ik eerst even naar die druif staan kijken en nog eens kijken.

En al die tijd stond zij van het grote huis daar ook maar te kijken, naar mij dan wel te verstaan. Na verloop van tijd vond ik het welletjes en heb die druif gepakt en ben naar binnen gegaan. Misschien niet helemaal netjes, zo zonder bedanken, maar zij van het grote huis had ook best wat kunnen zeggen.

Vanuit mijn huisje kon ik zien dat zij van het grote huis wegliep. Pffffff, ik heb het al niet zo op die mensen, maar zeker niet als ze ook nog eens niets zeggen, maar wel kijken. Als ze praten klinkt dat zo hard en eng, maar als ze zwijgen zijn ze nog enger.

Hoewel het al laat was geworden ben ik toch nog maar even naar de buurtsuper gegaan en heb daar aan het muisje bij de pijnboompitten het hele verhaal in geuren en kleuren verteld natuurlijk. Ze was het volledig met mij eens dat het niet netjes van haar van het grote huis was om mij zo zonder iets te zeggen aan te staren.

Toen ik thuiskwam met mijn pijnboompitten zag ik tot mijn grote verbazing nog een druif voor de deur liggen. Al was het dan maar een halve; het was wel een druif. Dat moet zij van het grote huis geweest zijn, want voordat zij naar me had staan staren lagen er nooit druiven op de bielzen voor mijn huis. Niet dat zij van het grote huis het zou kunnen weten natuurlijk, maar ik ben dol op druiven. Dus ook deze halve druif heb ik snel mee naar binnen genomen. Het werd al met al een gezellige avond met heel veel lekkere dingen, dat snap je.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/