Heb ik weer

HEB IK WEER
Geschreven door Rob Meyer

Had van de week iets nodig waarvan ik het donkerbruine vermoeden had dat dit ‘ergens’ in mijn schuur moest liggen, op een plek waar ik sedert de tachtigjarige oorlog nooit meer ben geweest.
Mijn schuur is inmiddels een museum van oudheidkundige artefacten, die nodig aan een screening onderworpen dient te worden.
Maar als de deur achter me wordt gesloten, verdwijnt dit urgente opschoonbeeld rap van mijn kompas.
Maar goed, in een hoek die mij het meest logisch leek, begon ik enthousiast de stapel prehistorische archief af te pellen.
Wel viel het me op dat er een wat penetrante geur hing, die allengs, evenredig aan het voortschrijdende ontmantelingproces, in geurkracht toenam.
En ja hoor: de onderste wervel van deze rommelwervelkolom bleek ‘gekraakt’ te zijn door een bende zwarte mieren.
Deze diertjes hebben in de jaren een heel kundig bouwwerk geconstrueerd, gebruik makend van diverse materialen, die in ruime hoeveelheden her en der
tot hun beschikking stonden.
Wat ik toen zag, bleek van een zeer vernuftige architectonische aard en ondanks mijn respect voor hun vaardigheden besloot ik de handel regelrecht de groene container in te kwakken.
Maar een toch nog even bewonderende blik op dit bouwwerk, deed mij denken aan Manhattan, de wolkenkrabbers, met talloze verdiepingen, waar duizenden miertjes af en aan liepen, nu geheel in paniek door mijn ontruimingsactiviteiten.
De plek is nu grondig gereinigd en ontdaan van alles wat met mieren te maken kan hebben.
Tot slot moest ik even denken aan de ‘onvolprezen’ interim-burgemeester van onze teloorgegane hoofdstad, Van Aartsen. Ik zou hem na mijn mierenavontuur op een zeer adequate wijze van advies kunnen dienen hoe dit krakersprobleem aldaar op gepaste wijze aangepakt dient te worden.

EINDE

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/