Aflevering 8: Familie Merel

FAMILIE MEREL
Geschreven door Gerda ten Wolde

Hoor jij dat ook? Vergis ik me nu, of staat zij van het grote huis voor de deur MUIS te roepen. Wat wil ze toch? Ik ga niet naar buiten hoor en jij zou dat ook niet moeten doen. Straks maakt ze weer zo’n enge flits en dan zie je weer een kwartier sterretjes. Gewoon wachten tot ze weg is, dan kunnen we altijd nog even gaan kijken. Wil je wat drinken? Ik heb heerlijk vers regenwater met hagelsteentjes, lekker koel.

Heb jij nog iets gehoord over dat familiedrama bij de familie Merel hier aan de overkant.

O, weet je dat nog niet.  De familie Merel had besloten om dit jaar nog een laatste nestje te nemen. Ze hadden gehoord van het Usutu-virus wat een slachting teweegbrengt onder de merels. Er werd gesproken over bedreiging of zelfs uitsterven van de soort. Dat is iets wat je niet wilt. Stel je voor, nooit meer het Hooglied van de merel in het voorjaar, nooit meer die brutale merel die bedelt om een stukje brood, nooit meer die dikke, jonge merels met die malle brede snaveltjes in het gras. Vandaar dus nog één keer een nestje dit jaar. Meneer en mevrouw Merel bouwden een nieuw nest en mevrouw Merel broedde 3 eitjes uit terwijl meneer Merel haar af en toe wat lekkers bracht. Het vierde eitje liet op zich wachten en kwam uiteindelijk helemaal niet uit. De uit het ei gekropen kleintjes vermaakten zich prima in het nest, naast dat ene eitje. Meneer en mevrouw Merel konden hun geluk niet op, hoewel ze ook wel wat verdrietig waren om dat ene eitje. Zij van het grote huis, en dat is dan wel weer aardig van haar, ging steeds even kijken bij mevrouw Merel toen ze nog zat te broeden en later ook toen de kleintjes er al waren. Ik hoorde, dat zij van het grote huis ook iedere keer eten bracht naar de familie Merel. Was wel zo prettig voor ze, want met drie mondjes te vullen, hadden die twee het ontzettend druk, zeker zo laat in het seizoen. Maar wat wil nu het geval; de kleintjes zijn verdwenen. Spoorloos verdwenen. Het zal je als ouders maar overkomen; je kinderen weg! Niemand heeft iets gezien of gehoord. Wel gaat het gerucht hier in de buurt dat de Vlaamse Gaaien, of mag je tegenwoordig alleen nog Gaaien zeggen, uit de grote eik verderop er iets mee te maken hebben. Dat zou ik wel heel erg vinden, want Davino, je weet wel het broertje van Joachim, gaat met de jongste zoon van die Gaaien om. O, laten de buren het maar niet horen en zij van Van der Spits vooral niet. Ze zou mij er misschien nog op aankijken. Gelukkig heeft ze het van mij en Joachim nog niet in de gaten.

Het zijn geruchten, maar toch. Ik hoop maar dat ze die kleintjes snel terugvinden. Waar zouden ze toch zijn? Je denkt toch al snel aan een ontvoering, maar er is geen briefje achtergelaten waarin ze naar losgeld vragen of iets dergelijks. Daar spreekt toch ook weer hoop uit. Als er nu maar niets ernstigs aan de hand is. Je durft het toch gewoon niet hardop te zeggen. Moord of zo. O, griebeltjes nog aan toe, ik ben bang dat ik vannacht geen oog dicht doe.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/