DE WAAS
Geschreven door Kaj Elhorst
Bram was een intelligente jongen. Hij had al zijn toetsen op school met hoge cijfers doorstaan. Niet dat hij er veel aan vond maar ja, het ging vanzelf. Alles wat hij hoorde, bleef na een keer in zijn hoofd zitten en zodra er iemand over begon, kwam het hele verhaal naar voren, met alles wat hij er zelf over had bedacht en dat was nogal wat.
Bram kon dat goed, nadenken over ingewikkelde zaken en binnen de kortste keren een oplossing vinden. Terwijl anderen urenlang boven hun schoolboeken zaten te zuchten en te klagen, zat hij te peinzen over oorzaken en gevolg. De hele dag door. Soms keek hij ’s avonds tv en begreep hij uiteindelijk het verhaal van de film niet omdat hij er zelf zoveel bij had zitten verzinnen. Dat was niet zo erg want hij bedacht leuke verhalen maar duidelijk was wel dat hij moeite had al die stemmen in zijn hoofd stil te zetten voordat hij aan een film begon.
Het was donker op straat. Dat was het altijd in deze tijd van het jaar maar het was nu wel erg donker. Bram begreep er niet zoveel van en hij stoorde zich er ook niet aan al voelde hij zich er bij tijd en wijle niet prettig bij. Het was alsof hij werd geboren. Zo nu en dan keek hij even om maar er was niemand te zien. Gek! Was hij gek? Nou nee, zo wilde hij zichzelf nou ook weer niet noemen! Misschien werd hij wel met een camera gevolgd! Hij haastte zich wat meer en trok de kraag van zijn jas hoger op. Zo was hij minder herkenbaar maar veel rustiger voelde hij zich er niet door. Oplettend keek hij om zich heen. Het viel hem nu op dat de straatverlichting uit was. Daardoor was het zo donker. Even stond hij verwonderd om zich heen te lijken. Wat zou er aan de hand zijn?
Er was niets te zien behalve…. hoog in de lucht flonkerde een ster. Bram haalde zijn schouders op en besloot snel door te lopen. Drie stappen, het licht van de ster was nu overal. ‘Gevallen’ dacht Bram maar de huizen om hem heen en hijzelf waren er nog gewoon maar het was overal helverlicht en tegen de achtergrond van de ster kwam een hele stoet mensen op hem af. Eerst waren het silhouetten maar al gauw zag hij gezichten, gezichten die hij herkende al wist hij er niet direct een naam bij te bedenken. Ze kwamen regelrecht op hem aflopen en staken een hand naar hem toe.
Het duurde lang voordat Bram hen allemaal een hand had gegeven en zijn rechterarm voelde zwaar vermoeid aan. Toch was hij tevreden. Het waren stuk voor stuk bekenden die hij in zijn hoofd al eens had gehoord en nu in de kerstnacht stonden ze om hem heen. Ze schonken glühwein, praatten en lachten. Ze vulden de hele straat. Er was geen plaats voor anderen. Plotseling maakte een man in donker pak met bolhoed en lange grijze baard zich los uit het gezelschap. Hij ging op een stoep van een huis staan en maande iedereen tot stilte.
“Beste mensen”, zei hij. “We zijn hier gekomen om onze huismeester, Bram, beter te leren kennen. Ik heb hem nu een tijdje gesproken en heb het volste vertrouwen in hem gekregen. Het lijkt mij daarom prachtig als wij allemaal samen met hem verder optrekken en onze belevenissen delen. Dan kan Bram er een boek over schrijven!” Bram voelde hoe hij begint te zweven. Wat een wonderlijke kerstnacht was dit! Ineens zag hij zijn vingers over de toetsen van zijn laptop gaan, gewoon aan zijn bureau. Hij voelde het, dit verhaal zou een wereld- succes worden! Er klonk gejuich en applaus. De mannen verdwenen weer, niet in het licht maar in de duisternis deze keer!
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: