Bezoek uit Amerika

BEZOEK UIT AMERIKA
Geschreven door Carla Maaswinkel

In het kleine kamertje op de eerste etage doet Liz een poging om de berg wasgoed weg te strijken. Ze heeft de ramen wijd opengezet om een beetje verkoeling te krijgen. De radio staat op een klassieke zender en het stoomstrijkijzer sist van genoegen. Ze heeft zich voorgenomen de ochtend te besteden om deze uitgestelde en gehate huishoudelijke bezigheid nu maar eens te doen. Ze vordert gestaag terwijl haar haren nat zijn van het zweet en op haar voorhoofd plakken.
Als de bel gaat, vloekt ze hardop.
“Shit, ik verwacht niemand. Ik zie er niet uit. Laat maar bellen.”
Ze kijkt steels uit het raam en ziet beneden haar een woeste krullenkop. Het is een sjofel uitziend meisje, dat ze niet kent. Naast haar staat een enorme rugzak.
“Moet je hier zijn?”
Het meisje schrikt en kijkt omhoog.
“Hi and yes, this is the number.” Ze wijst naar hun sierlijke nummerbord.
“Wie ben je en wat wil je?”
Liz realiseert zich dat ze erg onvriendelijk klinkt maar waarom juist nu, vandaag? Haar vrije dag. Ze heeft echt geen zin in bezoek.
Het meisje begint in gebrekkig Nederlands te stotteren.
“Ik ben Henny and I am looking for my uncle, Pieter Winkels. Hij hier wonen, yes?”
“Pieter is my husband. Give me a minute and I´ll come down.”

Strijkijzer uit, radio uit, kam door haar en ondertussen vraagt ze zich af of ze een Henny moet kennen. De familie van haar man in de US is altijd een beetje op de achtergrond gebleven. Ze heeft Pieter nog nooit over een Henny horen praten.
Ze opent de deur. “Come in. I am Liz.”
Voor haar staat een lang, gebruind meisje met een vriendelijk gezicht, omringt door een massa blonde krullen.
“Ik wil Hollands met jou praten, ok?”
“Prima, dat komt mij goed uit.”
Liz loodst haar naar de keuken en vraagt of ze koffie wil.
Ze wil liever cola. Liz maakt voor haar zelf een Senseo.
Dan komen de vragen en de uitleg. Henny wilde de roots ontdekken van haar vader en kennis maken met de familie. Ze had maar één adres, dat van Pieter en Elizabeth.
Het meisje is een gezellige prater en als ze merkt dat Liz toch wel beter Engels spreekt dan zij Nederlands, vervolgen ze de uitwisseling van familie details in haar taal.

Liz vindt het dan beter om uncle Pieter te bellen. Misschien dat hij een vrije middag kan nemen en zijn nichtje op sleeptouw wil nemen. Pieter is erg verbaasd en heeft nog nooit van een nichtje Henny gehoord. Maar dat kan best, gezien het weinige contact dat er is met de verre familie. Hij komt er aan.
Liz ziet hoe Henny in een recordtijd een stapel stroopwafels naar binnen werkt.
“Heb je honger?”
Als het meisje bevestigend knikt, begint ze een stapel boterhammen te smeren en eieren te bakken. Ze zet een pak melk op tafel, die Henny gretig aan haar mond zet. De beker die Liz in haar hand houdt, zet ze weer snel terug in de kast.
Het meisje lacht haar toe en de parelwitte tanden doen haar aan een Amerikaanse filmster denken.
“Dat is lekkere melk, aunt Liz.”
“Ja, ja, die Hollandse koeien geven goeie melk, dat is waar!”
Liz lacht als een boer die kiespijn heeft.
“Aunt Liz, can I sleep here?”
Ook dat nog. Het kleine kamertje is ook een logeerkamer. Dan moet de strijkplank aan de kant en alle andere rommel opgeborgen. Wel, ze moet het er maar mee doen. Ze heeft niet gerekend op een logee. Bovendien gaan ze over een week met vakantie, dus het wordt een korte logeerpartij.

Als Pieter de keuken binnenstapt, volgt een ietwat stuntelige begroeting.
“Ben je hier helemaal alleen. Gevaarlijk onderneming voor zo´n jonge meid.”
Nee, Henny is niet alleen. Haar vriend Jeffrey is er ook en die komt zo. Hij moest eerst even naar de bank.
Liz krijgt een angstig voorgevoel en zoals verwacht, vraagt Henny aan Pieter of haar vriend ook kan blijven logeren.

Even later gaat de bel en als Pieter open doet stapt een volbloed Amerikaan naar binnen. Liz schrikt. Ze passen met z´n tweeën nooit in die kleine kamer. Hij alleen zal amper ruimte hebben om z´n benen te strekken. Dan maar naar de zolder. Met een beetje improvisatie en goede wil kan ze haar logees daar onderdak geven. Zonder iets te vragen, smeert Henny eenzelfde hoeveelheid boterhammen en geeft haar vriend de rest van de melk. Haar boodschappenlijstje moet danig worden uitgebreid.

Die middag wordt er gesleept met matrassen, wordt er uitgebreid gedoucht door de jongelui, gebruiken ze alle schone handdoeken die in de badkamer opgerold lagen, is de lege wasmand weer vol met zweterige kleding en is de badkamer aan een grote beurt toe. Liz haast zich naar de supermarkt om vooral veel brood, pakken melk en flessen cola in te slaan.

De volgende dagen slapen de twee lang uit. Komen pas tegen de middag naar beneden en beroven de echtelieden niet alleen van hun vrijheid maar ook van de voorraad etenswaar. Het is niet aan te slepen. De twee hangen voor de TV en ondernemen niets. Liz en Pieter laten hen hun gang gaan en proberen zich niet te ergeren aan de enorme bende die ze in hun propere huis creëren. Als de stapel wasgoed groeit, vindt Liz het tijd om Henny er op te wijzen dat ze niet van plan is hun kleding te strijken. Eigenlijk had ze vodden willen zeggen. Ze wijst waar de strijkattributen staan en zegt dat ze in het kleine kamertje haar gang kan gaan. Als ze ´s avonds thuiskomt van haar parttimejob, ligt alles op een hoop in het kamertje maar er is niets gestreken. Henny kreeg de strijkplank niet uitgezet. Zo anders als in de USA.!

De dag van hun vakantie nadert. De koffers moeten van de zolder gehaald worden en als Pieter weer beneden komt is hij ietwat wit om de neus.
“Liz, ben jij al op de zolder geweest. Ik ben me rot geschrokken. Het is daar een chaos en het stinkt naar van alles en nog wat. Ik heb het raam opengezet. Maar ze hebben ook zitten rommelen in onze spullen en foto´s van ons bekeken. Dat hadden ze op z´n minst kunnen vragen. Ook jouw kist staat open. Je weet wel, met al jouw schoolspullen en zo.”

Die avond worden de jongelui er nogmaals op gewezen dat hun oom en tante op vakantie gaan. De twee kijken hen verbaasd aan.
“OK, no problem. Wij redden ons wel hier. Take as long as you want.”

Voor Liz is de maat vol. Gedecideerd maakt ze hen duidelijk, dat het huis wordt afgesloten en dat ze nu hun reis door Europa kunnen voortzetten. Maar dan is er een probleem. Het geld is op.
´s Avonds besluit Pieter zijn halfbroer te bellen om hem op de hoogte te stellen van de situatie van hun dochter. Het is een kort gesprek.
Pieter´s halfbroer heeft geen dochter, kent geen Henny en ook geen Jeffrey.

EINDE

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/