Bert zijn streken in vogelvlucht

BERT ZIJN STREKEN IN VOGELVLUCHT
Geschreven door Saskia Baarspul-Plomp

Lieve broer Bert

Zoals je in je boek schreef, wist je niet waar je zusje plotseling vandaan kwam, nu weet je wel beter.
Nou ik wist ook niet in wat voor huishouden ik belandde.
Een moeder van 42, die volgens de huisarts in de overgang was, toen ze met klachten bij hem kwam.
Een vader, een verzekeringsagent, die ’s avonds vaak op pad was om verzekeringen te sluiten om brood op de plank te krijgen.
Drie broers: Theo van 14, Bert van 9 en Charles van 6 jaar.
Een compleet gezin met hond Teddy woonde, in een voor die tijd moderne 4-kamerflat, op het Lodewijk Napoleonplantsoen 14-3.
Theo had een eigen kamertje, waar je een bed en een kast in kwijt kon, om te studeren.
Jij en Charles een wat grotere kamer dat vol stond met 2 bedden en een tafel, waarop een kasteel stond gebouwd met bambinosteentjes, gespaard bij de Persil. Het verblijf van 3 muizen, die later door Marsja de eerste tijdens de serie Rawhide gebruikt werd als een circusact. Ma heeft ze nog op een warme kruik gelegd, hopend dat ze nog gered konden worden, het mocht niet baten.
Pa en moe sliepen in een opklapbed in de achterkamer, waar ook een eettafel stond.
Huisje vol, kinderen lekker allemaal naar school, geen Leger des Heils meer waardoor er meer aandacht ging naar de kinderen, rust in de tent.
Ja, toen bleek de overgang een andere wending aan te nemen, ma zwanger en een geboorte van een meisje. Een blèrend kind, dat alle aandacht opeiste, werd met liefde ontvangen. Aan de andere kant kregen de jongens meer vrijheid omdat ma haar handen weer vol had aan dat zusje. Blij waren ze ook toen ze Paratyfus opgelopen had, waardoor de broertjes niet naar school mochten, wegens besmettingsgevaar.
Een grote verandering, het huis was wel klein, maar er kon nog wel een bedje in de achterkamer, wat later ook een opklapbed werd.
Later bleek dat er nog meer ruimte gecreëerd kon worden met het intrekken van Familie kramer, teruggekomen uit Australië.
Ma vond het geen stijl, dat tante Beppie alleen bij Opa en Oma Heijgen kon verblijven en ome Klaas maar een ander onderkomen moest zoeken. Theo en Bert werden ondergebracht bij vriendjes en het huis werd omgegooid. Pa en ma Kramer sliepen in de kamer van Theo, in de kamer van Bert en Charles werd nog een bed bijgezet en in de huiskamer werd een 2persoonsbed neergezet, waar ik met 2 nichtjes in sliepen, Frankie, de schrik van de familie werd ondergebracht bij Ome Theo en tante Lies. Dit was voor korte duur, hij had zijn mooie kamertje daar, onder gesmeerd met de inhoud van zijn luier. Zijn bedje werd bij pa en moe op de kamer gezet, zij waren dit toch al gewend. Op een dag kon hij niet lopen, de dokter dacht dat het kinderverlamming was. Later bleek dat hij behangplaksel, een restje dat nog in de badkamer stond, gesnoept had.
Gelukkig kregen ze gauw een flat in Zeist toegewezen en werd de familie Plomp weer herenigd, wat Theo en Bert niet zo leuk vonden.
Tijdens mijn verblijf heb ik verschillende genres muziek ten gehore gekregen. Ma hield van twee Reebruine ogen en de Postiljon van de Selvera’s en natuurlijk de fruitmand, Christelijke liederen.
Pa hield van Schotse, Italiaanse muziek. Broer Theo ging helemaal los met de Beatles. Broer Bert en Charles draaide de Rolling Stones, Q65, Outsiders Golden Earring enz.
leder wilde zijn muziek boven de ander uit te laten horen, vooral de broertjes op de dinsdagavond, wanneer pa en ma weg waren en Theo als oppas fungeerde.
Dit liep vaak uit de hand, de volumeknop werd steeds hoger gezet. Theo en Bert kregen ruzie en het kwam vaak tot een handgemeen. Wonderbaarlijk was deze ruzie altijd ruim op tijd afgelopen, voordat Pa en Ma thuiskwamen.
Ma kon aan de Heugeveld-tegels zien dat het weer deut was geweest, de vleug lag anders.

Badtijd

Op vrijdagavond was het badtijd, ieder kreeg de gelegenheid om in het lavet te badderen.
lk had de ruimte, Charles al minder en Bert en Theo zullen als een slangenmens in alle bochten hebben moeten wringen om van wat water te mogen genieten.
Vervolgens werd je één voor één onder de hoogtezon gezet voor de nodige vitamine d, hiervoor kreeg je een rood brilletje op, althans wat daarvoor door moest gaan, tegen beschadiging van je ogen. Er zijn altijd mensen, die eigenwijs zijn en met dichtgeplakte ogen de volgende dag wakker werden. Verder kregen we allemaal ook zo heerlijk lepel levertraan, waarvoor je een stuiver kreeg, die in een potje gedaan werd. Je dacht dat er van de opbrengst iets leuks of lekkers gekocht ging worden, maar hiervan werd er een nieuwe fles levertraan gekocht.

Balkonscene

Bert heeft het vaak over het Koninklijk Huis, hij hield zelf ook vaak van  aandacht.
Bij tijd en wijle deed hij de openslaande deuren open om als weldoener het volk te trakteren. Hij had ergens een koffer met bakelieten platen op de kop getikt en deze liet hij als een frisbee door de lucht zeilen om vervolgens ter pletter te vallen op het plein. Charles heeft dit herhaald maar dan met een mand met knikkers.

Mevrouw Erkens

Zij woonde naast ons, 16-3 en later aan de overkant, zij zag het als taak om dat stelletje ongeregeld in de gaten te houden. Zo nu en dan stuurde ze de Politie op ons af, als er gevoetbald werd op het plein of de jeugd zich verstopte in de boxen onder de flat tijdens een potje balletje trap.

Tante Greetje

Zij had de drogisterij op het plein, een vriendin van onze ouders, ze woonde op 14-1 met Clenney, een oud stinkend hondje.
Zij reed in een Daf, waar plagend op gerijmd werd.
Nee ze is niet gestorven door een auto-ongeluk, maar door het stikken in een droog beschuitje.

Rijksdaalder

Op een middag vroeg Bert een rijksdaalder aan ma voor het kopen van een oude, verroeste, uit de Kromme Rijn opgeviste Brommer. Deze werd opgeknapt door pa voor Bert. Jammer genoeg gestolen, hij moest hij hem weer afstaan aan de rechtmatige eigenaar.

Verhuizing

In 1964 gingen we verhuizen naar de overkant, een 6-kamer beneden flat, waar de kamerverdeling als volgt was. Theo, inmiddels 22 jaar en studerend, kreeg wederom een kamertje met dezelfde oppervlakte als 14-3. lk, 8 jaar, kreeg voor het eerst een eigen kamertje naast die van Theo.
In de flat kon je met een trap naar beneden waar 2 grotere slaapkamers bevonden en een tussenruimte, waar je kasten in kon zetten.
Bert 17 en Charles 14 jaar oud wilden nu plotseling samen een kamer beneden aan de achterkant met een deur naar buiten, waar ze gretig gebruik van maakten om er stiekem vandoor te gaan.
De muren werden behangen met posters van de Rolling Stones, vrouwelijk schoon met autootjes die over de blote borsten reden en een poster van de PSP, niet voor de partij maar voor de dame die naakt poseerde voor een koe. Dit choqueerde Pa en ma, dus die kwamen niet zo vaak op die kamer.
De andere kamer werd de master bedroom, een grote slaapkamer.

Dinsdagavond

Dit bleef de vrije avond voor de Plompjes. Hennie de Winter kwam wel eens op bezoek, zijn ouders zaten ook op het zangkoor. Samen met hem belde Bert de koster van de kerk op, dat hij dringend zijn moeder moest spreken. De koster 2 trappen naar beneden om moe Plomp te halen. Moe ongerust mee naar boven om vervolgens te horen dat de hond niet meer vooruit maar achteruitliep.

Appie

Zo nu en dan werden er wel eens neefjes en nichtjes uitgewisseld binnen de Heijgen familie.
Appie, zoon van Tante Jo en ome Do, was soms depressief en “een vriend van Heineken”. Heineken was de volgende keer ingewisseld door hele tassen Rivella.
Bert en Appie konden het goed met elkaar opschieten. Toepen, was hun favoriete kaartspel, natuurlijk om geld. Appie bewaarde zijn meegekregen geld in een Wybertje blikje. Door het rijkelijk drinken, roken en toepen was het geld er gauw doorheen, dan belde hij zijn moeder met de mededeling dat hij Wybertje Roet was.
Laat op de avond als het bier en/of shag op was, liep hij naar Mien Pot, eigenaresse van een klein winkeltje aan huis, om nieuw te halen. Dat mensje deed dan open, al was het voor een pak vloeitjes.

Lang Haar

Lang haar was niet toegestaan op school, Bert had hier het volgende op gevonden: krulspelden.
Vroeg in de ochtend deed hij krulspelden in om het haar op de gewenste lengte te krijgen.
Jammer genoeg zakte zijn sluike haardos in de loop van de dag naar de oorspronkelijke lengte en kreeg hij alsnog een waarschuwing.

School

Bert ging nog even Mulo B. doen op de Dr. J. de Nooyschool, wat inhield dat hij ook op zaterdagochtend naar school moest.
Meerdere keren werd ik uit de klas gehaald met de vraag waar mijn broer was.
Mijn antwoord was steevast: lk heb hem wel gezien, maar of hij ziek was weet ik niet.
Ondanks al dat schoolverzuim haalde hij Tienen, Masselaar.

Auto Pa

In de winter weigerde de auto vaak te starten. Motorkap omhoog, bougies werden dan bewerkt met een staalborstel en ondertussen wierp hij een hulpeloze blik naar boven.
Vele malen moest de auto aangeduwd worden om aan te slaan. Bert heeft hem wel eens voorgesteld om een zeil te kopen om vervolgens de Kromme Rijn af te zakken. Gelukkig waren de leerlingen van het Bijzonder onderwijs, die rond half negen naar school gingen, die het leuk vonden om de auto te duwen.

Mevrouw Erkens

Op een dag kwamen er vrienden van Bert uit Den Haag, een van hen was bokser.
Erkens kwam gauw ter sprake, de bokser kwam op het idee om oude kranten op te halen.
Hij naar boven, belde aan en vroeg of ze oude kranten had.
Nee, was het antwoord en voordat ze de deur dicht kon gooien had hij zijn voet tussen de deur met de vraag: Ook geen oude Donald Duckies.

Betere tijden

Er braken financieel betere tijden aan, de solexen waren inmiddels ingeruild tegen een auto, waarmee we met zijn allen naar het Grote Bos gingen. Zaterdag werd de auto ingeladen, het hele gezin inclusief de hond voorin met de juspan.
Eerst reden we naar Odijk, waar pa eerst nog een premie moest incasseren.
Wij zaten dan te wachten in een overvolle auto, totdat hij eindelijk weer naar buiten kwam, met de mededeling dat de zaak bijna rond was, hiermee bedoelde hij een verzekeringspolis. Hierop reageerde Bert dat hij nu nog vierkant was.
In het grote bos hebben we heel wat jaren vertoefd, van tent naar een tenthuisje en later naar een Rietkop.
Om de aflossing van het huisje te betalen, werd deze verhuurd in het hoogseizoen en wij verbleven in een tent op de Beukenlaan.
Bert heeft daar meer levensjaren vertoefd dan op het Lodewijk Napoleonplantsoen, dit ten spijt van de leidinggevende daar. Bert was bekend als de bonte hond.
Regelementen lapte hij aan zijn laars. Vaak luidde hij de noodklok om vervolgens van het terrein te worden verwijderd en via de achteringang weer binnen te komen.
Hij werd betrapt op het meisjeskamp, ondanks dat hij zich voordeed als meisje met zijn lange haren.
In het naseizoen mocht je van maandag tot vrijdagmiddag niet vertoeven in je bungalow, Bert was er vaak te vinden op maandag.
De hondenkop, toezichthouder van het Grote Bos heeft vele rimpels erbij gekregen dankzij Bert.
Op zijn fiets hield hij je met argusogen in de gaten, hij zou zo familie van Erkens kunnen zijn geweest.
Tijdens de kerkdienst werd er een boom omgezaagd en zo snel mogelijk in kleine stukken naast je huisje gelegd, de plek des onheils werd bedekt met bladeren.
Omgezaagde bomen netjes in stukken, uit het Klein Zwitserland, werden in de auto afgevoerd naar het huisje.
Met de verkoop van zijn bungalow, dacht de leiding van hem afte zijn. Maar nee hoor, Bert ging daar huisjes huren, het liefst een ruime invalidenwoning want zijn vriend met rolstoel kwam een dagje op visite, ahum.
Betalen voor het meenemen van een hond vond hij belachelijk, laat staan voor twee.
Bij een controle viel hij door de mand.
Dit was de laatste druppel voor het Grote Bos.

EINDE

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/