Aflevering 7: Aurélia

AURÉLIA
Geschreven door Gerda ten Wolde

Mijn ouders hebben me verteld dat mijn nichtje Aurélia misschien naar Nederland komt. Aurélia woont in Frankrijk. Niet op Château de Leychoisier, maar veel verder naar het zuiden, in de Provence. Zij woont in een groot huis met een buitengalerij en een hele grote schuur, een bastide, in een mooi dorpje. Het weer is daar veel beter dan bij ons. Veel zon en bijna altijd lekker warm, maar het kan er ook vreselijk regenen en dan komt het met bakken uit de lucht heb ik me laten vertellen.

Die bastide is geweldig en op het erf lopen allerlei dieren, als honden, kippen, konijnen, geitjes en, dat is minder, een zwarte kat. Maar die kat lijkt in geen geval op die Killer Cat van hiernaast, heb ik me laten vertellen. Hij heet Titus en muizen vangen is volgens mij niet echt zijn ding, gelukkig. Hij ligt liever bij de mensen op schoot. Oh, er zijn ook nog twee paarden, maar die vind ik doodeng, want ze zijn wel heel erg groot. Als het ’s avonds wat kouder wordt maken de mensen een vuur in de openhaard. Via een richel, hoog in de buitengalerij, kan Aurélia daar dan zo heen lopen en zich aan het vuur warmen. Dat lijkt me zo geweldig!

Aurélia had natuurlijk kunnen kiezen voor een holletje in de buurt van het kippenhok, maar dat heeft ze niet gedaan. Nee, ze woont achter een heel groot schilderij, wat hangt in de buitengalerij. Achter dat schilderij zit een houten raamwerk en daar heeft ze een heerlijk nestje kunnen maken. Omdat dat schilderij boven het konijnenhok hangt moest ze steeds het nodige klim- en klauterwerk verrichten om bij het konijn wat eten uit het bakje te halen. Maar slim als Aurélia is heeft ze in de onderhoek van het schilderij een gat geknaagd, waardoor ze zich zo naar beneden kan laten zakken, precies boven het voerbakje van het konijn. Dat konijn heet Bambi, hoe komen mensen daar toch op?!?  Volgens mij is Bambi een hertje en dat past toch echt niet in een konijnenhok. Aurélia is goed bevriend geraakt met Bambi, die ook helemaal geen stampij maakt als Aurélia wat eten uit zijn bakje haalt. Sterker nog, af en toe legt Bambi wat eten opzij, omdat hij weet dat dat het lievelingskostje is van Aurélia. Aardig hè!

Ik zou zo graag eens een keer bij Aurélia willen gaan logeren, maar ja, de afstand hè. Ik heb maar kleine pootjes en die afstand kost me jaren om dat lopend te overbruggen, als ik het al overleef, want mijn muizenras wordt niet ouder dan een jaar of drie. Vandaar dat we zo intens levens en veel in korte tijd meemaken. Ik zou eigenlijk net als mijn ouders destijds een vervoermiddel moeten vinden. Misschien gaan hij en zij van het grote huis nog wel eens met een camper die kant op. Dat moet ik dan natuurlijk wel zeker weten, want voor je het weet zit ik ergens in een ver land, waar ik niets of niemand ken. Volgens mij hoeft de taal geen probleem te zijn, want daar heb ik mijn ouders nooit over gehoord. Muizen spreken waarschijnlijk overal ter wereld Muis’. Zal het eens bij mijn ouders navragen.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/