ALLE VROUWEN
Geschreven door Rob Meyer
Het lied ‘Ik hou van alle vrouwen’ van Hans de Booij zal bij de meesten wel bekend zijn.
Zelf heb ik dat boeiende lied al jaren op mijn repertoire staan en breng het met veel plezier.
Zo ook gisteren, op een boot langs de Vecht, waar ik een optreden had.
Tijdens het zingen van dat lied moest ik weer terugdenken aan een optreden, jaren geleden, waar ik goed in de fout ging met dat nummer.
Dat kwam zo:
Ik had een optreden ergens in de buurt van Amersfoort tijdens een 4-gangen diner.
Het betrof een redelijk chique bedoening en ik liep al troubadourend rond tussen de dinerende gasten, mijn repertoire zorgvuldig aanpassend aan het sophisticated gezelschap.
Het mag als bekend gezien worden dat er tussen de dinergangen door ruimte is voor iets meer aandacht vragend entertainment, terwijl het moment van ‘de gang die wordt ingezet’ vraagt om wat terughoudendheid.
Zo kwam het moment dat ik tijdens het inzetten van een gang (iets van vleesgerecht ofzo) even gas terug nam en me wat bescheidener opstelde.
Dat vond plaats tijdens het voornoemde nummer ‘Ik hou van alle vrouwen’.
Maar al spelend op ‘lage snelheid’ raakte ik mijn concentratie een beetje kwijt en maakte een dikke fout: ik haalde de eerste regels van 2 coupletten door elkaar.
De regel ‘Ik hou van alle vrouwen, dat is een groot verdriet’ en de regel ‘Ik hou van alle ogen, ik kijk er zo graag in’, verwisselde ik en ik zong, gedachteloos:
‘Ik hou van alle vrouwen, ik kijk er zo graag in’!
Op dat moment ontwaakte ik ruw uit mijn ietwat lethargische staat van zijn en schrok me een hoedje. Enkele gasten begonnen te gniffelen en ik werd rood als een kreeft.
Er begon zich bij mij een gevoel van onbehaaglijkheid te ontwikkelen en ik wist me even geen raad met de situatie.
Maar tot mijn grote dankbaarheid hielp een Amsterdammer – dat kon je horen aan zijn vette Mokumer tongval – mij uit de brand, en op een wel heel originele en dito humoristische wijze.
Hij zei luidop, zodat iedereen het aan die tafel kon horen: ‘Geeft niet muzikant, waar gewerkt wordt vallen spaanders!’
Blij met deze milde beoordeling wilde ik verder spelen, toen hij er nog aan toevoegde:
‘Maar je hebt wel het verkeerde vak gekozen!’
Vragend keek ik beste man aan, en hij vulde zijn kwalificatie aan met:
‘Je had gynaecoloog moeten worden!’
Hilariteit volop aan de tafel en de sfeer was gered.
Sedert dat moment let ik wel zorgvuldiger op dat ik de coupletjes netjes in de juiste volgorde breng.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: