AFSCHEID
Geschreven door Ellie Schmitz
Wanneer neem je afscheid? Van iemand of van iets. Wat heeft het voor impact? Uiteengaan. Vertrekken. Een vaarwel. Opruimen.
Het begon al toen ik nog jong was. Afscheid van het kreng die de eerste klas van de basisschool onder haar hoede had. Een non. Zij heeft een onuitwisbaar en negatief stempel gedrukt op het imago van ‘lieve zusters’.
Niet veel later ook afscheid van mijn onbevangenheid. Nog een kind. De herinnering komt boven. Niet om te delen.
Van ouders die overlijden. Dan blijf je toch iemands kind, maar bent ook niemands kind meer. Ook het afscheid nemen van oudste en derde, zus en broer. Als heel confronterend heb ik hun dood ervaren. Dat heeft een totale andere impact gehad dan het afscheid nemen van mijn ouders.
Van oma’s en opa’s die doodgaan. Kan mij niet herinneren hoe dat is geweest. Wel het afscheid van mijn stiefoma. Ik bezocht haar vaak. We hadden samen onze geheimpjes. Voelde mij veilig bij haar. Een gevoel dat ik in het gezin waarin ik ben opgegroeid, heb gemist. Ben heel verdrietig geweest nooit meer met haar te kunnen praten.
Afscheid nemen van vriendinnen. Een andere ontwikkeling doormaken waardoor de vriendschap niets meer toevoegt. Of elkaar uit het oog verliezen. In het ergste geval hen moeten missen door overlijden. Vriendinnen kwijtraken is pijnlijk.
Het contact met familieleden opgeven. Het is misschien niet wat je wilt, maar soms is er geen andere keuze dan een afscheid.
Loslaten van het leven dat je leidt. Waar je niet meer blij van wordt of je goed bij voelt. Het dwingt je een andere weg in te slaan. Zo’n afscheid vergt moed.
Een scheiding. Men zegt heel snel dat je beter uit elkaar kunt gaan als het niet meer samen gaat. Zo’n afscheid is helemaal niet gemakkelijk. Zeker niet als het je geliefde is. Maar ook het toekomstperspectief valt in duigen. Dat noopt je tot nadenken en ondernemen. Je kunt niet anders dan je leven opnieuw in kaart brengen. Misschien is het voor andere mensen een verademing. Mij heeft het destijds veel kruim gekost.
Huisdieren laten inslapen. Een verschrikkelijke vorm van afscheid nemen vind ik dat. Kan wel bedenken hond of poes hebben een goed leven gehad, maar toch heeft het mij veel verdriet gedaan. Elke dag aanwezig in je huis. Vooral hond, bedelend om koekjes, eten, spelen en wandelen.
Bij een verhuizing neem je afscheid van het huis en de plek. Van de mensen in de buurt. Soms ook van het dorp of de stad. Daarbij moet je vaak afstand doen van spullen. Dierbare spullen of gewoon zomaar overtollige meubels of accessoires waar je waarschijnlijk niets meer mee doet. Ik wil altijd alles bewaren voor het geval dat. Of uit nostalgie. Opruimen vind ik moeilijk. Het is ook een afscheid van het vertrouwde.
Had voor vandaag een andere tekst geschreven. Die komt later. Door een berichtje van Vriendin schreef ik dit. Zij gebruikte het woord ‘afscheid’.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: