Aflevering 62: Strand en Saintes-Maries-de-la-Mer

STRAND EN SAINTES-MARIES-DE-LA-MER
Geschreven door Gerda ten Wolde

Afgelopen nacht geslapen als een roosje. Wat een paar druppels wijn al niet kunnen doen. Niet zoveel als een tijdje  toen we onderweg waren van Puy- l’Eveque naar Mauroux, want toen waren het wat drupjes teveel. Vanmorgen dus geen kater.
Hij en zij willen vandaag eerst naar het strand. Ook weer zoiets, geen idee wat dat is. Nu maar hopen dat we mee kunnen. Dus we moeten ze maar even goed in de gaten houden.
Ja hoor, daar is die rugtas weer. We staan al in de startblokken om er in te springen. Wat maken we deze reis toch een hoop dingen mee. Terwijl hij achter uit de camper wat flesjes water pakt, rommelt zij wat in de kastjes en pakt allerlei lekkere dingen om in de tas te stoppen.
Toen ook zij even de camper uitging, sprongen wij 1-2-3 in die tas. Ziezo, wij waren binnen. Sophietje was door het dolle heen, ze vindt het allemaal erg spannend. Wij eigenlijk ook wel, maar Beau en ik zijn er nog niet helemaal bij. Hortense zit nog zo in ons hoofd. Het is nog naar zo kortgeleden.
Hij hing de tas op zijn rug en we hoorden hem de deur afsluiten en voelden dat hij ging lopen. Op naar het strand!
Na een tijdje hobbelen stopten ze en hij zette de tas op de grond. Voorzichtig keek Beau even naar buiten. “We zijn bij de zee” vertelde hij. “Je weet wel, die hele grote plas water”.
Hij en zij hadden een grote lap op de grond gezet. Net zoiets als waar Beau pluizen uit geplukt had voor ons bedje. Maar dit was een andere, want hier zaten geen gaatjes in.
Zo raar, ze gingen ineens hun kleren uittrekken, naar hielden nog wel wat kleine stukjes stof aan. Vervolgens holden ze naar de zee en sprongen er zomaar in! Wat dapper zoveel water, dat zouden wij echt niet durven.
We wilden die zee wel van dichtbij bekijken, dus voorzichtig liepen we met z’n viertjes naar het water. Wat rook dat water vreemd!
Beau had het ook geroken en zei dat hij het wel even van heel dichtbij zou gaan bekijken. Behoedzaam liep hij naar het water, maar het water kwam al naar hem toe rollen. Nou ja zeg …..
Het water ging zo tekeer, dat er aan het randje schuim op kwam te staan. Een beetje van dat schuim bleef op het zand liggen. Het zag er best lekker uit en Beau nam er een hapje van. Hij trok een heel vies gezicht en kwam snel naar ons toe gerend.
“Niet naar dat water toe. En er zeker niet in! Dat water is niet goed, hoor. Zo vies, het smaakt zout. Volgens mij word je daar vreselijk ziek van.”
Hij en zij zaten nog steeds in dat water en zagen er echt niet ziek uit, dus mensen zullen wel geen last hebben van dat vies smakende water.
Wij zaten naast een grote steen te genieten van het zonnetje en vonden zowaar ook nog iets lekkers te eten in het zand. Dit was best genieten, ook voor muizen.
Hij en zij kwamen uit het water en gingen op die grote lap stof liggen. Ze wilden opdrogen en dan verder lopen over het strand. Oh, dus strand is eigenlijk gewoon zand! Wat doen die mensen soms toch moeilijk.
Het werd tijd om weer in de tas te kruipen. Net op tijd, want zij haalde er een flesje water uit en gaf de tas aan hem. En, we waren weer op weg.
Dat hobbelen in die tas is zo lekker, je wordt er gewoon loom van. Het is dat we alles willen zien, want anders zouden we zo in slaap sukkelen. Het flesjes water lekte een beetje, dus we hadden wat te drinken. Best prettig, want het was heel warm in die tas.
We zagen dat ze van het strand naar het stadje liepen. Het zag er daar allemaal wel heel gezellig uit. Smalle straatjes met allemaal winkeltjes en terrasjes en het was er hartstikke druk. Wat veel mensen.
Op een plein vlak bij de zee zagen we een heel groot beeld van een stier. Zij vertelde dat die stier Vovo heette. Hij was heel beroemd geworden door de stierengevechten in de arena. Gelukkig worden de stieren in de arena’s van de Camargue niet gedood.
Overal in het stadje zagen we bij de huizen van die dingen hangen met punten en iets wat op een hart lijkt. Zij vertelde dat het het Camargue kruis is. Het staat voor drie dingen, het kruis voor het geloof, het anker voor de hoop en het hart voor het goede doel. Het kruis bestaat uit drietandige vorken, tridents, werktuigen die de gardians, zeg maar cowboys, gebruiken bij het drijven van de stieren.
We waren eigenlijk wel een beetje moe geworden van alles wat we gezien en geleerd hadden vandaag en vonden het dan ook helemaal niet erg dat hij en zij besloten weer terug te gaan naar de camping. Sophietje viel onderweg al in slaap. Dat kleintje maakt ook heel wat mee in haar jonge leventje.