Aflevering 56: Lavendel

LAVENDEL
Geschreven door Gerda ten Wolde

De deuren van de camper waren dicht, hij zat achter het stuur, de camper begon te grommen en rolde stapvoets richting het grote witte hek. De honden escorteerden, onder luid geblaf, de camper naar het hek.
Irene zwaaide bij het huis. Bij het hek aangekomen stapte zij nog een keer uit, opende het hek. Nadat de camper erdoor gereden was, sloot zij het zorgvuldig af. Zei de honden nog een keer gedag en stapte in. De camper reed de smalle oprijlaan af en draaiden de weg op naar het dorp.
Wij durfden toen tevoorschijn gekomen en keken door het raampje naar buiten, waar we nog net het huis konden zien en de honden die alweer aan het spelen waren.
Vrij vlug daarna zagen we weer veel water, dat moest haast de rivier de Lot weer zijn. De rivier was breed, fraai begroeide oevers en af en toe zagen we een kano varen. Dapper hoor van die mensen, die rivier heeft hoogteverschillen en daar kan het water woest kolken. Ik zou het niet durven, maar ja, ik ben dan ook een muis.
Hortense, Aurélia en Sophietje waren in het bedje van blauwe pluis in slaap gevallen. Beau en ik zaten nieuwsgierig voor het raampje naar buiten te kijken. Er was ook zoveel te zien. Omdat we niet wisten of we hier ooit terug zouden komen wilden we alles in ons opnemen. Dicht tegen elkaar aangedrukt zagen we de lieflijke dorpjes, smalle stroompjes en met bloemen overladen velden aan ons voorbij trekken.
Die velden vol bloemen waren heel leuk om te zien, want die planten leken wel lange rollen die op de grond lagen. De bloemen schoten daar als pijlen uit omhoog. Pas aan het eind van de stelen zaten die mooie blauwe bloemetjes. Ik hoorde haar zeggen dat ze zelfs in de camper de lavendel kon ruiken. Wij helaas ook. Die blauwe bloemen heten dus lavendel. Op vakantie leer je nog wel eens wat.
Sommige mensen vinden lavendel zo lekker ruiken, dat ze die bloemetjes in zakjes doen en overal in hun huis ophangen. Je moet er toch niet aan denken!
Wij muizen haten de geur van lavendel, dus wat ons betreft mocht het fraaie uitzicht snel veranderen. Soms gebruiken mensen lavendelolie om ons uit hun huizen te weren. Dat stinkt zo verschrikkelijk, voor ons tenminste wel, dus dan blijven we wel uit de buurt en lopen met een grote boog om zo’n huis heen.
We werden op onze wenken bediend, de lavendel verdween uit zicht. De glooiende heuvels waren wel bedekt met gras en bloemen, maar die stonken tenminste niet. In de verte zagen we hele hoge bergen. Zij zei dat dat de Pyreneeën waren. Een brede rij van links naar rechts zover het oog reikt. En wat waren die bergen hoog!
Na wat wij toch wel een erg lange reis vonden, stopte de camper. Zou dit onze nieuwe stek zijn. Hij en zij stonden uit hun stoelen op en wij maakten ons op om een sprintje te trekken richting de deur.
Maar helaas, hij en zij ruilen alleen van plaats. Zij ging achter het stuur zitten en we reden gewoon verder.
Het landschap veranderde steeds. Net als de wegen. Dan smal en rustig en dan weer breed en heel druk. De rit duurde uren. Af en toe zagen we rivieren. Wow, ze hebben in Frankrijk wel veel van die hele grote rivieren, zeg!
Aan iedere reis komt eens een einde. Zo ook aan deze. Ik kon het aan hem en haar merken dat we het eindpunt van deze trip naderden. Ze werden een beetje onrustig, vond ik.
Nog even zijn we ons wild geschrokken. De weg liep langs een vliegveld en er kwam een vliegtuig, het lijkt wel een enorme vogel, met donderend geraas over de camper, op weg naar de landingsbaan.
Sophietje gaf een gilletje. Ze was bang dat het een reuzen uil was die overvloog. Gelukkig maakte dat vliegtuig zoveel kabaal dat hij en zij haar gilletje niet gehoord hebben.
Kort daarop stopte de camper op een camping. Hij en zij werden vriendelijk begroet. Ze waren hier vast al eerder geweest. Ze zochten een mooi plekje uit en installeerden zich op het grasveld. Natuurlijk weer met een glaasje van die zalig ruikende wijn.
Helaas hier geen Gremlin, dus moesten we ons een beetje schuilhouden in de schaduw van de banden, maar die zijn na een lange rit zo warm. Een boom niet ver van de camper was een betere optie.
Met z’n vijven overlegden we wat we zou gaan doen. De voorraad eten was op, dus we moesten op eten uit, maar waar?!? Ach, op een camping is altijd wel wat te vinden. Broodkruimels vind je overal, zeker in Frankrijk.