Aflevering 35: Aurélia is weg

AURÉLIA IS WEG
Geschreven door Gerda ten Wolde

Aurélia was gisteren op stap en kwam bij toeval Luca tegen in het parkje verderop. Hij was er nog, dat wist ik helemaal niet, want ik had hem helemaal niet meer gezien. Hij kan natuurlijk ook niet zomaar in zijn eentje aan de wandel gaan. Meestal maakt hij wandelingen met de mensen waar hij in huis is. Aurélia schrok zich helemaal wild toen ze hem zag, want hij is zo groot en sterk. Maar ook zij raakte in de ban van zijn charme.
Hij vertelde dat ze snel weer terug zouden gaan naar huis, naar Frankrijk. Aurélia’s hart maakte een sprongetje. Frankrijk …. de heimwee kreeg de overhand. De dood van mijn ouders, haar eigen avontuur in het huis van de buren; het werd haar teveel. Ze wilde terug naar huis, naar haar geliefde Provence met die heerlijke lavendel en mooie olijfboompjes.
Luca stelde voor Aurélia de auto in te smokkelen, zoals hij mij onlangs ook vervoerd had. Weet je nog die keer, dat mijn staart uit zijn bek bungelde, hihihi. Aurélia had van mij het hele verhaal gehoord, dus ze vertrouwde Luca volledig.
Op een holletje is ze naar ons toegekomen om afscheid te nemen en de laatste dingetjes uit het huisje van mijn ouders te halen. Gelukkig had ik nog wat zonnebloempitten liggen, dus heb ik die maar meegegeven voor onderweg. Ze vond het wel heel erg, dat ze bij ons wegging, maar de Provence riep haar.
Ik weet het niet zeker, maar volgens mij woont Luca vlakbij rivier de Lot. Nu heb ik geen idee of dat ver van de Provence ligt, maar ik heb geen zin om dat aan Juffrouw van der Spits te gaan vragen. Voor je het weet wil ze met Aurélia mee, vanwege die losbandige lover, weet je wel. En dat is het laatste waar Aurélia op zit te wachten.
Ach, er gaat vast wel een keer een mens met zo’n ding op wielen, een auto, van de Lot naar de Provence, denk je ook niet?!? Luca kent daar vast heel veel mensen, bovendien woont hij in een huis, dus hoort hij die mensen over van alles en nog wat praten.
Ik hoop wel dat hij en zij van het grote huis nog een keer met vakantie naar de Provence gaan. Dan gaan Beau, Hortense en ik lekker mee. Zou goed zijn voor Hortense, tenslotte liggen haar roots in Frankrijk.
Met een beetje geluk kunnen we dat ook nog eens naar Château de Leychoisier. Dat zou helemaal geweldig zijn. Maar ook wat dat betreft; geen idee of dat een beetje in de in de buurt van de Provence ligt. Kon ik het mijn ouders nog maar vragen. Misschien toch maar eens met Juffrouw van der Spits praten, maar dan moet ik wel eerst moed verzamelen. Hopen dat ze dan maar niet weer zo boos wordt. Tenslotte ga ik nu niet alleen, maar met mijn hele gezin.
Nu het voorjaar er aan komt, komen hij en zij weer vaker in de tuin, want daar moet weer het nodige werk verricht worden. Dan kan ik ze goed in de gaten houden als ze met elkaar praten.
Natuurlijk zou ik ook, via de schoorsteen kunnen proberen in het grote huis te komen. Dat heb ik een keertje voorzichtig geprobeerd, maar ik ving toen de onmiskenbare geur van eucalyptusolie op bij het rooster in de muur van de schoorsteen. Sorry hoor, maar daar word ik zo beroerd van, zeg maar gerust kotsmisselijk. Dat die mensen dat zelf niet ruiken, bluh. Je snapt dat ik niet graag het huis in ga om even te luisteren waar ze het zoal over hebben.
Eerst maar wennen aan het idee dat Aurélia weg is. Ik mis haar nu al. Ik mis haar zo erg, dat het gewoon pijn doet. Na de dood van Charlotte Antoinette en mijn ouders was zij zo’n enorme steun voor mij en we hebben samen zoveel plezier gehad.
Dag lieve Aurélia, nichtje, vriendinnetje, bon voyage et …… à bientôt!

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/