DE PERFECTE VOORBEREIDING
Geschreven door Bert Plomp
Na beide “Op-Art-meisjes” Ineke en Tineke had ik, eveneens in Driebergen, contact met alweer een blond meisje, dat deed denken aan de foto’s in de Zweedse boekjes. Die boekjes hadden kennelijk een diepe indruk op mij gemaakt. Het was een kortstondig avontuurtje van slechts een avond en een gedeelte van de aansluitende nacht. Na deze flitsromance, was ik voorlopig wel klaar met blondines.
Tijdens een avondje dansen in “de Prins van Oranje” in Driebergen, maakte ik contact met deze aantrekkelijke jonge vrouw. Na wat intiem geschuifel op muziek van de aldaar optredende Blue Diamonds, liep de avond om 23:00 PM ten einde.
De bewuste avond was ik met de Tomos naar Driebergen gekomen en ik bood het meisje aan haar even thuis te brengen. Ze woonde in de directe omgeving. Bij haar huis aangekomen, nodigde zij mij uit binnen te komen. Haar ouders waren het weekend niet thuis, liet zij mij zijdelings weten.
Dit was een ideale situatie, meende ik, om nu eindelijk eens iets intiems te hebben met een meisje. Vergeleken met een eerdere obscure situatie onder een viaduct, waren de omstandigheden thans paradijselijk.
Zij leidde mij naar boven naar haar slaapvertrek en het was aangenaam warm in huis.
Nadat we op bed lagen en stevig lagen te vrijen, constateerde ik plotseling tot mijn grote schrik dat ik in mijn vurig enthousiasme wat al te wild door haar haar had gewoeld en dat ik een kaal meisje in mijn armen hield, waarvan de blonde pruik naast het bed op de grond lag.
Omdat ik in die tijd weinig gewend was, was mijn aanvankelijke opwinding terstond geslonken en koos ik spoorslags het hazenpad. Wat een slappe houding, bedacht ik me achteraf.
In dezelfde periode in het Lodewijk Napoleonplantsoen, genoot ik iedere avond vanuit mijn bed van het mooie uitzicht op de slaapkamer van een zeer aantrekkelijk en bovendien bijna volwassen buurmeisje. Dit meisje verrichtte vrijwel avond aan avond, met de gordijnen van haar slaapkamer juist ver genoeg geopend om gezien te kunnen worden, haar sensueel getinte gymnastische oefeningen in een opwindend, weinig verhullend “setje”.
Jammer genoeg bevond mijn slaapkamer zich toentertijd op de begane grond en die van haar op de derde etage. Onze buurman op de derde etage in ons flatgebouw moet een fantastische tijd hebben beleefd.
Met Jeany, een Indisch meisje, heb ik de laatste losbandige avonturen beleefd voordat ik trouwde.
Jeany woonde in Huis ter Heide en haar vader werkte op de nabijgelegen luchtmachtbasis.
Op mijn rondtrekkende tochten in de omgeving van Utrecht, deed ik op een zaterdagmiddag eind 1965 in Zeist het café Oedipus aan. Dit was een kroeg, gelegen aan het einde van de Slotlaan, waar veel jazzmuziek gespeeld werd. Oedipus werd in die dagen vooral bezocht door lokale moderne jongeren.
Te midden van het aanwezige publiek werd mijn aandacht direct getrokken door een zeer aantrekkelijk Indisch meisje met een zweem van de expressie van Mona Lisa.
Ze viel niet alleen op omdat ze heel mooi was, maar ook omdat een van haar benen in het gips zat.
We raakten spoedig aan de praat en het was direct raak. Met Jeany heb ik geruime tijd verkering gehad, ik denk meer dan een jaar.
Omdat ik de achttienjarige leeftijd naderde en nog steeds niet een meisje volledig had kunnen beminnen, wilde ik het nu met Jeany perfect aanpakken en verder niets aan het toeval overlaten.
Inmiddels had ik ook zodanig meer kennis van het vrouwelijk lichaam, dat ik veel vertrouwen had in de goede afloop van de aanstaande hernieuwde poging.
Alsof het om de voorbereiding ging van de absoluut perfecte misdaad, zo minutieus had ik ditmaal alles aangepakt.
In die dagen bezaten mijn ouders een stenen bungalow op het inmiddels overbekende Grote Bos. Deze bungalow beschikte niet alleen over een geriefelijke oliekachel en een dito douche, maar in de kleine woonkamer stond ook een eenpersoonsbed binnen handbereik van de oliekachel. Ik benadruk het gemak van de oliekachel omdat deze romance zich afspeelde in de kerstvakantie van 1965, toen we nog echt koude winters kenden.
In de zestiger jaren, in de kerstvakantie, vond er in de jaarbeurshallen in Utrecht ieder jaar het zogenaamde kersttoernooi plaats. Dit handbaltoernooi werd georganiseerd voor scholieren van het voortgezet onderwijs.
Het was altijd een geweldige happening. Er kwamen honderden supporters op af om het eigen schoolteam aan te moedigen en velen van hen waren van het vrouwelijk geslacht. Een reden te meer, voor ons jongens, om je flink uit te sloven.
Ieder jaar maakte ik deel uit van een of ander team, behalve dit jaar, toen ik besloot mijn handvaardigheden voor een hoger doel aan te wenden.
Thuis wist men niet beter dan dat ik weer gezond bezig zou zijn in de Jaarbeurshallen.
Zeer geraffineerd had ik, ruim voor aanvang van het handbalevenement, een kopietje laten maken van de sleutel van het boshuis. Met Jeany had ik nauwkeurig de bus-tijden doorgenomen van de Nederlandsche Buurtspoorweg Maatschappij, kortweg de NBM.
Jeany, komende van Huis ter Heide, en ik, komende van
Utrecht CS, zouden elkaar treffen in Zeist bij bushalte “het Rond, 1-ste Dorpsstraat”.
Met militaire precisie arriveerden wij daar rond het middaguur, met nog een mooie lange zwoele middag in het verschiet.
Een half uur later betraden wij vol verwachting via de achteringang het Grote Bos en namen de kortste route naar de bungalow. Aldaar aangekomen, eerst de kachel aangestoken en op de hoogste stand een uur laten loeien. Toen het eenmaal aangenaam warm was, vlijden we ons neer op het bed en ontdeden ons van alles dat ons amoureuze doel in de weg kon zitten.
Daar lagen we dan eindelijk spiernaakt in elkaars armen. De omstandigheden waren optimaal: Jeany zag er verrukkelijk uit en ze was al geruime tijd uit het gips. Er was geen storende factor in de wijde omgeving te bekennen en het was aangenaam warm. Kortom we waren helemaal gereed om dat te doen waarvoor wij waren gekomen.
Toen we nog maar net begonnen waren te genieten van elkaars lichamen, hoorde ik plotseling buiten een auto naderen en niet veel later mijn jongere broer Charles schreeuwen: “Pa, alle gordijnen zijn dicht”.
De tijd was te kort om door de grond te kunnen zakken, want voordat we het wisten, stonden mijn vader en mijn lieve broertje binnen. Jeany en ik hadden geen andere keuze dan ons zo snel mogelijk aan te kleden.
Mijn vader overzag de gehele situatie met een “Rijks-blik”: een soort wellustige blik die elders in mijn verhalen nader uiteengezet wordt. Trouwens wie zou zijn ogen kunnen afwenden van zo’n prachtig, donkergetint meisje, naakt liggend op een bed.
Mijn vader was wel zo “galant” om Jeany in Huis ter Heide bij haar ouders af te leveren, hetgeen vergezeld ging van een korte samenvatting van het gepasseerde, en daarna mij in het Lodewijk Napoleonplantsoen, alwaar ik een langdurige zedenpreek moest aanhoren. Geslagen werd ik niet meer, want de kans dat er teruggeslagen zou worden, was inmiddels te groot geworden.
Met dank aan mijn broertje Charles, die ik er ernstig van verdenk mijn ouders op het spoor te hebben gezet, liep ook deze unieke kans op niets uit.
EINDE
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: