Aflevering 28: Wat ruikt daar zo lekker?

WAT RUIKT DAAR ZO LEKKER?
Geschreven door Gerda ten Wolde

Beau zorgt zo ontzettend lief voor Hortense en mij, soms wel iets te. Hij is wat behoudend in zijn opvattingen en ziet het als zijn taak voor vrouw en kind te zorgen. Zodoende ik kom de laatste dagen weinig buiten. Net na de geboorte van Hortense was dat ook wel even prettig natuurlijk, maar het binnen zitten begon me een beetje te benauwen. Ik wilde weer naar buiten. Beau was het daar nog niet zo mee eens, want hoe moest het dan met Hortense als ze eten wilde hebben. Hij kon haar moeilijk zaadjes voeren.
Na een goed gesprek met Beau begreep hij ook wel dat de muren van ons holletje op me af kwamen en ik niet binnen kon blijven tot Hortense zelf haar kostje bij elkaar kon scharrelen. Dus nam Beau de zorg voor Hortense voor een paar uur van mij over. Nadat Hortense haar buikje vol had gedronken, kon moeder op stap.
Samen met Aurélia liep ik door de tuin. Heel voorzichtig natuurlijk, want we wilden die rot kat niet tegen het lijf lopen. Na wat zaadjes gesnoept te hadden en vers water uit het kikkerpoeltje te hebben gedronken liepen we samen terug naar mijn huisje, want Aurélia wilde nog even bij Hortense kijken. Vlak bij mijn huisje vingen wij een heerlijke geur op. Wild om ons heen loerende zagen we …. niets. Wat gek, want we roken het toch echt. Hoe hoger we ons neusje hielden hoe sterker de geur, dus het moest wel van boven komen. We zagen wel van die bolletjes hangen voor de vogels, maar die vinden we alleen te eten bij gebrek aan iets beters. En lekker ruiken ze ook niet echt.
Vlakbij die bolletjes hangen wel twee lavendelblauwe huisjes voor de vogeltjes. Die geven Aurélia altijd een gevoel van heimwee, net als het schilderij met die bosjes lavendel, wat naast die huisjes hangt. In de Provence hebben veel luiken en deuren ook die kleur. Na de dood van mijn ouders praat ze trouwens steeds vaker over terug gaan naar de Provence.
Die huisjes hangen wel heel erg hoog en die heerlijke geur móét daar wel vandaan komen. De enige manier om er te komen is via de muur. Klimmen is dan de enige optie. Maar goed dat Beau het niet kan zien, want die zou wel heel erg boos op me zijn. Onverantwoordelijk gevaarlijk voor een jonge moeder.
Gelukkig heb ik scherpe nageltjes en waren de stenen van de muur ruw. Langzaam klom ik naar boven. Wel een beetje eng hoor, zo hoog. Aurélia stond beneden te roepen dat ik heel voorzichtig moest zijn.
Na lang en moeilijk klimwerk ben ik boven gekomen en zat ik op het huisje. Wat een prachtig uitzicht had ik hier. Nu kon ik zien hoe hij en zij van het grote huis de tuin bekeken. De geur kwam inderdaad vanuit het huisje. Maar nu was het nog een hele toer om in dat huisje te komen.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/