DIE JUFFROUW VAN DER SPITS TOCH
Geschreven door Gerda ten Wolde
Wat ik nu toch heb gehoord! Een geweldig verhaal over juffrouw Van der Spits!
Ik heb je toch wel eens verteld dat ze altijd zo geheimzinnig doet over haar verleden. Nou ja, geheimzinnig?!? Ze laat er gewoon nooit iets over los.
Aurélia heeft via, via wat over haar gehoord. Geweldig, wat een verhaal.
In de tijd dat ze met die losbandige muis op stap was (Aflevering 6) schijnen ze door heel wat landen gereisd te hebben. Ook zijn zij toen in Frankrijk geweest. In Puy l’Eveque in de Lot om precies te zijn. Alleen de naam van dat plaatsje al. Mooi hè!
Ze woonde daar met haar lover in een geweldig mooi huis. Een huis met zachtgroene luiken, prachtige bloemen in de tuin en een lange oprijlaan. Net buiten het dorp met een geweldig uitzicht over “la campagne” – het platteland. Wat klinkt frans dat toch heel anders dan ons muizentaaltje. Het verhaal vertelt niet of ze ook uitkeken over de rivier de Lot. Dat is zo’n mooie rivier, met kastelen die vanaf hun hoge ligging over het landschap en de rivier uitkijken. Met een beetje fantasie zie je er de dames in hun fraaie japonnen en een parasolletje in de kasteeltuin wandelen terwijl hun echtgenoten op hun paarden galoppeerden door de velden of op jacht waren met een meute honden.
Oeps, ik dwaal af. Romantisch typje hè, hahaha.
Ik zou het een ontzettend nadeel hebben gevonden dat er in dat mooie huis waar “La Spits” en haar lover verbleven ook een hele grote Ala d’Oro jachthond, en wel 3 katten, waarvan er een nog scheel keek ook, woonden. Maar juffrouw Van der Spits vond dat kennelijk geen probleem.
Aurélia vertelde dat juffrouw Van der Spits, in haar Franse tijd, al net zo nieuwsgierig was als nu, maar alleen vele malen brutaler en onvoorzichtig. Dat is toch niet te geloven als je haar nu meemaakt. Ze is nu de voorzichtigheid zelve.
Toen ze in dat huis woonde met die 3 katten heeft ze iets heel moedigs gedaan. Al dagen had ze buiten niets eetbaars kunnen vinden. Ten einde raad was ze in het huis op zoek gegaan. Ja hoor, ze vond een bakje waar harde knabbeltjes in zaten. Ze moeten werkelijk heerlijk van smaak geweest zijn, want ze at alsof haar leven ervan afhing. Daarbij vergat ze haar voorzichtigheid. Voor muizen levensgevaarlijk, want het gevaar ligt al op de loer. Zeker in een huis met zo’n enorme jachthond en wel 3 katten. En dan te bedenken dat Juffrouw Van der Spits hier iedereen altijd tot voorzichtigheid maant.
Die verrukkelijke knabbels bleken KATTENKNABBELS te zijn. Oei ….. en dat niet alleen, maar de katten, alle 3, kwamen hun knabbels opeisen. Juffrouw Van der Spits stond moederziel alleen tegenover die 3 potentiële moordenaars. Waar die lover van haar op dat moment was, vertelt het verhaal niet, maar wel dat hij in geen velden of wegen was te zien. Met name één kat, die schele, zat heel vals vanonder een kast doodstil naar Juffrouw Van der Spits te loeren. Juffrouw Van der Spits had maar twee mogelijkheden. Of zich levend laten verslinden door die 3 katten, of vechten voor haar leven. Nooit verwacht, maar ze deed het laatste. Zo dapper. Ze piepte, gilde, gromde en beet van zich af. En die katten ….. die deinzen terug. Potentiële killers die wijken voor een spitsmuis. Dan moet ze wel verschrikkelijk tekeer zijn gegaan. Ik zou willen dat ik erbij was geweest. Hoewel, met die 3 engerds, nee, toch maar niet, hihi.
WORDT VERVOLGD
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: