Aflevering 20: Toeval of niet

TOEVAL OF NIET
Geschreven door Gerda ten Wolde

Niet lang na mijn gesprekken met juffrouw Van de Spits over mijn vakantieplannen waren hij en zij weer aan het tuinieren. Volgens mij vinden ze dat erg leuk, want ze praten dan altijd heel gezellig met elkaar. Ze hadden het weer over op reis gaan en ze waren het snel met elkaar eens, want kort daarop werden er allerlei voorbereidingen getroffen. Het gras werd voor het laatst dit jaar gemaaid, her en der nog wat uitgebloeide bloemen weggehaald. Zo jammer, want dan komen er geen zaadjes. Niets zo makkelijk en leuk als eten uit je eigen tuin.
De volgende dag zag ik hem sjouwen met tassen en hij sleepte een groot ding met wieltjes achter zich aan waar hun bagage in moet. Ik hoorde haar vragen of hij de koffer al had gepakt, dus dat wielending zal dus inderdaad wel een koffer zijn. Dat had Juffrouw Van der Spits mij eigenlijk ook al wel verteld, maar ja, nu hoorde ik het van de mensen zelf.
Omdat ik niet kan zien wat ze in het grote huis uitspoken, was ik me er niet van bewust hoe snel het allemaal ging.
Voor ik er erg in had waren ze in dat grote zwarte ding, ook weer met wielen, 4 stuks en heel groot, gestapt en weg waren ze. Nou ja zeg, ik had niet eens de kans gehad om ook in dat zwarte gevaarte op wielen te klimmen!
Ik kan je wel vertellen dat ik een paar dagen stevig de P in had. Niet in de laatste plaats omdat juffrouw Van der Spits dus eigenlijk haar zin had gekregen. Ik ging NIET op vakantie en ook NIET naar de Provence.
Afgezien van het feit dat mijn vakantie niet door gegaan was, zat alles nu ineens tegen. Ik moest zelf weer mijn kostje bij elkaar scharrelen, want zij van het grote huis was er niet om allerlei lekkere dingen neer te leggen. Nu moest ik misschien wel twee weken zelf zaden, pitten en dat soort dingen vergaren. Het weer zat ook nog eens niet mee. Regen, regen, regen; niet mijn ding. Je wordt rillerig koud en je vachtje wordt nat en vies, dus zodra je binnen bent moet je je velletje en staart weer stevig schoon poetsen. Ik kan je vertellen; ik ben NOG meer aan vakantie toe.
Hoelang hij en zij van het grote huis precies weg blijven weet ik niet, maar wat mij betreft komen ze snel terug. Idioot hè, maar ik ben langzamerhand zo aan hun aanwezigheid gewend geraakt. En dan te bedenken dat ik ze in het begin eigenlijk best eng vond. Het komt vast omdat zij zo vriendelijk tegen me is; gevaar valt er van hun kant niet te duchten. Zeker niet sinds ze de klemmen waar Charlotte Antoinette in vast heeft gezeten weg heeft gegooid.
Ohhh, Charlotte Antoinette, wat mis ik mijn kleine zusje …. Niet dat we bij elkaar de deur plat liepen, maar af en toe zo’n babbeltje en samen iets leuks doen was toch best gezellig. Juffrouw Van der Spits is altijd wel bereid tot een praatje, maar ze is toch al wat ouder en ik zou graag iemand van mijn eigen leeftijd hebben.
Maar vandaag zijn hij en zij van het grote huis plots weer thuis gekomen en brachten een grote verrassing mee, raad eens!
AURÉLIA!
Wat blijkt; hun vrienden wonen in de bastide, waar ook Aurélia woont. Achter dat schilderij in de buitengalerij, weet je wel?!? Mijn moeder zegt altijd dat toeval niet bestaat, maar zeg nu zelf …. dit is toch wel héél toevallig.
Oh, ik vind het zo fijn dat Aurélia er is. Zo gezellig, want alleen in een huisje is ook niet alles. Zeker nu Charlotte Antoinette nooit meer even zomaar aan komt lopen. Dat mis ik zo verschrikkelijk, maar ik val in herhaling.
Hoe lang Aurélia blijft weten we nog niet, want ze is dan wel met hem en haar van het grote huis hierheen gereisd, maar hoe ze terug moet, dat weten we nog niet. Hem en haar dus maar goed in de gaten houden, denk ik.
Mijn ouders hadden hem en haar met de buren, je weet wel van Killer Cat, horen praten. Zodoende wisten ze dat zij naar Frankrijk zouden gaan en Aurélia met hun mee hiernaartoe kon reizen. Maar dat hadden ze mij niet verteld, omdat dat een verrassing moest zijn.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/