HET GESPREK
Geschreven door Gerda ten Wolde
Hoewel ik het niet had verwacht, heb ik afgelopen tijd best wel lekker geslapen. Toen ik vanmorgen nog wat lag na te soezen, heb ik bedacht dat ik weg wil hier, weg van de plek waar mijn zusje zo tragisch aan haar einde is gekomen. Maar hoe en waarheen.
Op dat moment hoorde ik haar van het grote huis naar buiten komen. Snel loop ik naar de ingang van mijn holletje en kon nog net zien dat ze wat zonnebloempitten op de balk legde. Ze is me dus toch nog niet vergeten. Omdat ik het wel heel aardig vind, ben ik maar even in het zicht gaan zitten. Zij keek me weer heel lief aan. Misschien voelt ze zich nog steeds schuldig omdat ze die afschuwelijke klemmen had neergezet, waar onze Charlotte Antoinette toen in vast heeft gezeten.
Hmmmm, zonnebloempitten, wat een heerlijk ontbijt. Snel die pitten naar binnenbrengen, want buiten oppeuzelen gaat niet zo makkelijk. Je moet altijd opletten of er niet ergens een gevaar op de loer ligt. Gelukkig hebben ze hier in de buurt weinig katten, op die vreselijke Killer Cat van hiernaast na dan. Sinds kort hoor ik ’s avonds wel weer een uil roepen ergens in de bomen. Die zijn hier vast sinds kort naartoe verhuisd, want ik heb ze nog niet eerder gehoord. Goed oppassen dus, want die uilen zijn voor muizen een groot gevaar.
Nadat ik een paar pitten naar binnen had gesleept zag ik hem en haar van het grote huis naar buiten komen en naar het bankje bij de muur lopen. Daar gingen ze in het najaarszonnetje met elkaar zitten praten. Omdat ik graag wilde horen waar ze het over hadden, moest ik wat dichter naar de ingang van mijn holletje toe gaan.
Waar ze het over hadden? Ze willen er een tijdje tussenuit, op vakantie. O, wat spannend zij willen dus ook weg, net als ik. Misschien kan ik wel met hun mee?! Nog maar wat dichter naar de het bankje toe sluipen, want het is wel heel belangrijk om dit even heel goed te beluisteren. Je weet maar nooit waar het goed voor is.
Ik begrijp niet zoveel van wat ze zeggen, maar wat ik heb gehoord is dat ze naar de Provence willen. Zij heeft het erover dat het daar zo lekker kruidig ruikt en hij roemt de wijnen uit de streek. Zij wil daar ook wel heel graag lavendelplanten kopen en verse knoflook. Getsie, dat ze nu juist die dingen willen gaan halen. Wij muizen vinden die zaken gewoon heel erg stinken. Maar lang niet zo erg als eucalyptusolie, dat stinkt wel zooooo verschrikkelijk; daar worden we zelfs hartstikke misselijk van. Zij vertelde ook dat ze dan een huisje wil huren. Zo eentje met van die leuke lavendelblauwe luiken en een olijfboom, oleanders en een vijgenstruik in de tuin.
Hoe zouden ze naar de Provence toe gaan? Met dat grote zwarte ding op wielen, wat hier voor het huis staat. Of zouden ze gaan lopen. O, ik hoop maar dat ik met hun mee kan, want ik krijg er steeds meer zin in .
Wat die Provence betreft; geen idee waar dat ligt. Maar het klinkt wel aardig. Misschien hebben ze er ook wel zonnebloemen en druifjes. Hahaha, dan denk ik dat ik daar maar een 2e huisje moet zoeken. Iedere dag verse zonnebloempitten en druifjes, dat klinkt als een mooie droom. Ik loop straks wel even naar juffrouw Van der Spits, die weet zoveel, dus vast ook wel waar de Provence ligt.
WORDT VERVOLGD
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: