Aflevering 15: Zou ze nog beter worden?

ZOU ZE NOG BETER WORDEN ?
Geschreven door Gerda ten Wolde

Het begint inmiddels een beetje licht te worden en de tuin komt alweer tot leven. Ik hoop dat hij en zij van het grote huis ook gauw wakker worden en de doos met Charlotte Antoinette dan weer op de grond zetten, zodat ik even bij Charlotte Antoinette kan gaan kijken hoe het ermee gaat. Nu maar hopen dat ze snel weer opknapt. Straks moet ik naar mijn ouders toe om te gaan vertellen dat Charlotte Antoinette een ongeluk heeft gehad. Wat zullen ze schrikken.

Ik heb in mijn holletje nog wat van die uitjes liggen, dus als mijn familie langskomen om naar Charlotte Antoinette te komen kijken heb ik ieder geval iets te eten in huis. Ik moet er niet aan denken om nu op pad te moeten om eten te gaan halen. Ik heb wel iets anders aan mijn hoofd. Zij van het grote huis heeft sinds ze Charlotte Antoinette heeft gevonden in die klem niets lekkers meer voor mijn huis gelegd. Zou ze Charlotte Antoinette voor mij aanzien? Nee, zo dom zal ze toch niet zijn. We zien er toch duidelijk heel anders uit.

Ahhh, daar hoor ik de deur van het grote huis, even voorzichtig kijken. Ja hoor, zij van het grote huis komt naar buiten. O, nu maar hopen dat ze de doos weer op de grond zet. “Hé, schiet een beetje op, ik wil weten hoe het met mijn zusje gaat!”

Vannacht heb ik wel een paar keer staan roepen onderaan de tafel, maar Charlotte Antoinette kon me zeker niet horen, want ze zei niets terug. Misschien sliep ze wel, dat zou mooi zijn.

Kijk, kijk, ze pakt de doos op en loopt weer naar de grote conifeer. Ja hoor, ze zet de doos neer en doet zelfs een kant naar beneden. Zou ze dat voor mij doen, zodat ik even naar binnen kan of doet ze dat voor Charlotte Antoinette. Alsof zij die doos uit zou kunnen lopen, ze heeft vast haar pootje of schouder gebroken om van die staart nog maar niet te spreken. Wat kunnen die mensen soms dom zijn. Ik wou dat ze maar eens bij die doos wegging, dan kon ik even naar binnen. Wachten duurt altijd zo lang.

Misschien dat ik thuis nog even wat van die uitjes moet halen die ik van Charlotte Antoinette heb gekregen. Daar is ze zo dol op, dus misschien heeft ze daar nu ook wel trek in. Als ze wat eet knapt ze vast wel weer wat op, toch?!? Dat moet gewoon!

Eindelijk, zij van het grote huis gaat weer naar binnen, dan kan ik naar Charlotte Antoinette toe. O, wat ziet ze er zielig uit. “Charlotte Antoinette, ben je wakker. Hoe gaat het er nu mee?” Ik kan zien dat Charlotte Antoinette nog leeft omdat ik haar borstkastje zie bewegen, maar ze reageert niet op wat ik tegen haar zeg. “Charlotte Antoinette, kan je me horen? Toe zeg nu eens wat! Ik heb uitjes voor je meegebracht, die vind je altijd zo’n lekker. Charlotte Antoinette, zeg nu eens wat!” Nog steeds geen reactie, dat is toch wel heel erg verontrustend. Zou ze nog wel beter worden? Ik zie het toch wel somber in. Misschien moet ik nu eerst mijn ouders maar eens ga waarschuwen. Duimen dat die Killer Cat niet ergens rondloopt, want dat kunnen  we er nu ook nog niets eens bij hebben. Dat beest kom je altijd op de meest onmogelijke momenten tegen. Even niet aan denken, eerst mijn ouders halen.

“Charlotte Antoinette, ik kom zo snel mogelijk terug, hoor liefje.” Stilletjes denk ik er achteraan: “wacht je nog even op ons”.

Snif ……

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/