Aflevering 14: Het gaat niet goed met haar

HET GAAT NIET GOED MET HAAR
Geschreven door Gerda ten Wolde

Buiten kwam alles weer tot leven en ook in het grote huis waren ze wakker geworden. Hij van het grote huis kwam de tuin in om de vissen te voeren en zij van het grote huis ging na verloop van tijd naar de schuur. Toen ze binnenkwam ben ik achter wat emmers weggekropen, want ik was nog steeds bij Charlotte Antoinette. Je weet van te voren natuurlijk nooit wat ze gaat doen. Ze liep wat te rommelen in de kast waar die kapot geknaagde zak met uitjes lag en begon wat te mopperen. Toen ze aanstalte maakte om de schuur weer uit te lopen kwam ik weer tevoorschijn uit mijn schuilplaats. Net voor ze naar buiten wilde lopen bedacht ze zich en kwam weer terug. Ik kon nog net op tijd weer achter de emmers kruipen.

Met grote passen liep ze naar de plek waar de klemmen stonden en daar vond ze Charlotte Antoinette. Ze bleef stokstijf staan toen ze zag dat Charlotte Antoinette nog ademde. Uiteindelijk heeft ze heel voorzichtig de klem van haar staart losgemaakt. Aan de schrik in haar ogen kon ik zien dat ze het heel erg vond, dat Charlotte Antoinette ook nog met een pootje vastzat in de andere klem.

Heel voorzichtig heeft ze Charlotte Antoinette vervolgens met klem en al opgepakt en is ze naar buiten gelopen. Zij van het grote huis is zo groot en neemt zulke grote passen dat ik haar niet kan bijhouden, dus ik zal waarschijnlijk wel een stukje van wat er gebeurde overslaan, omdat ik niet zo snel kan lopen als zij. Toen ik haar weer had ingehaald stond ze bij de open plek onder de grote conifeer, je weet wel waar destijds ook de mereltjes zijn gevonden. Ze was echt heel voorzichtig toen ze ook de andere klem losmaakte en Charlotte Antoinette onder de conifeer legde. Dat viel me toch wel echt mee van haar van het grote huis.  Overdag kwam zij van het grote huis regelmatig even kijken hoe het met Charlotte Antoinette ging. Ze leek echt bezorgd. Ook hij van het grote huis is nog even komen kijken.

Aan het eind van de dag, de zon was al bijna onder kwam zij van het grote huis Charlotte Antoinette halen. Ze heeft haar in een kartonnen doos met blaadjes, takjes en mos gelegd. Ook heeft ze er allerlei lekkere dingen in gelegd en een bakje water. Met die blaadjes en mosjes was ik wel erg blij, want het kan ‘s nachts best koud zijn in deze tijd van het jaar. Ik had vannacht best wel even bij Charlotte Antoinette willen gaan kijken. Maar, en dat zeg ik heel eerlijk, ik durfde niet, ik was heel erg bang. Ik kon die klemmen en haar pootje en pijnlijke staart  maar niet uit mijn dachten zetten. Het was ook zo eng allemaal. Ik voel me nu ook wel schuldig dat ik Charlotte Antoinette daar helemaal alleen met die verschrikkelijke pijn in die doos heb laten liggen.  Niet om mezelf goed te praten, maar de tafel waarop die doos stond was wel heel erg hoog en die tafel had ook nog eens hele gladde poten. Hoewel …. ik denk dat ik, als ik heel, heel erg mijn best had gedaan, toch wel langs die poten op die tafel bij Charlotte Antoinette had kunnen komen.

Ik weet het; het was laf dat ik dat niet heb gedaan. Ik voel me er nu ook wel erg schuldig over en heb er héél veel spijt van. Sorry Charlotte Antoinette, het was vreselijk onaardig van mij.