Aflevering 12: Dag Joachim

DAG JOACHIM
Geschreven door Gerda ten Wolde

Ik zit met mijn relatie met Joachim een beetje in de knoop. Zoals ik je verteld heb is Joachim een pad en dat is overduidelijk iets anders dan een muis. Hij is ontzettend lief voor mij en uitermate attent, daar ligt het niet aan. Er zijn gewoon dingen waar ik mij verschrikkelijk aan stoor.

Bijvoorbeeld zijn snelheid, of eigenlijk het ontbreken daarvan. Hij is zo traag. Dan zitten we hier in mijn holletje en dan hoor ik juffrouw Van der Spits aankomen en zeg tegen Joachim dat hij snel even moet wegkruipen, want ik heb geen zin in geklets in de buurt. Dat gaat dan zoooo langzaam, dat het een wonder is dat we nog niet betrapt zijn. Naar zijn huis gaan is geen optie. Hij woont bij de vijver in een holle boomstam, maar daar is het zo verschrikkelijk vochtig en vies, dat ik alleen maar mijn vachtje wil poetsen, terwijl Joachim heel andere plannen heeft. En voor die plannen van hem wil je er toch op je voordeligst uitzien niet waar, dus velletje poetsen …. Misschien ben ik daar wel wat dwangmatig in; daar kan ik ook niets aan doen.

Hij eet ook nogal onbeheerst. Zijn favoriete maaltijd bestaat uit insecten en dergelijke wat niet echt mijn voorkeur geniet. Daar valt nog wel overheen te komen, ware het niet dat hij ze zo onsmakelijk naar binnen werkt. Hij heeft ze het liefst levend en schrokt ze dan zo naar binnen, terwijl er links of rechts nog een poot of vleugel uit zijn bek steekt. Dat vind ik zo onsmakelijk, dat mij de lust van het eten vergaat. En doordat hij in die boomwortel woont, ruikt hij altijd een beetje muf en schimmelig.

Omdat ik me er nu al zo aan erger, weet ik niet of deze relatie wel stand kan houden. Bovendien heb ik ook een kinderwens. Nu vind ik een kruising tussen een veldmuis en bijvoorbeeld een spitsmuis of een witte tamme muis helemaal geen probleem. Maar kinderen van een muis x pad, daar kan ik me niets bij voorstellen, behalve hele rare wezens. Ik denk dus dat ik maar een punt achter onze relatie moet zetten. Maar ik wil Joachim geen pijn doen, want hij is echt heel lief.

Ik wordt echt heen en weer geslingerd. Aan de ene kant Joachim en aan de andere kant mijn ouders, die nog van niets weten, maar als ze het zouden weten deze relatie echt volledig zouden afkeuren. En dan is er ook nog die muis van hiernaast, die spitsneus, juffrouw Van der Spits, dat maakt mij zo nerveus.

Mijn besluit staat vast. Ik vraag Joachim of hij hiernaartoe wil komen en dan zal ik hem zeggen dat ik een punt wil zetten achter onze relatie. Ohhh, wat naar, wat akelig, want hij is echt wel lief. Die arme Joachim, weet nog niet wat hem te wachten staat. Waarom ben ik ooit deze relatie aangegaan? Ik wist toch van tevoren ook wel dat het een onmogelijke liefde was. Hoe moet ik het hem vertellen? Voorzichtig of pats, boem, heel direct. Geen idee. Hoop niet dat hij dan boos hier de deur uit rent. Hihihi, dat zou dan de eerste keer zijn dat hij snel loopt. Oeps, dat is gemeen van mij, om zoiets te zeggen.

Ik moet deze stap zetten, ondanks het feit dat het hem pijn zal doen. Voor de toekomst wens ik hem alle goeds, dat verdient hij, want hij is gewoon heel lief. Misschien treft hij wel heel snel een lief padje. Voor ons moet het hier nu stoppen.

Dag Joachim, het gaat je goed.