Aflevering 1: Atletisch gebouwde blonde Germaanse meisjes

ATLETISCH GEBOUWDE BLONDE GERMAANSE MEISJES
Geschreven door Bert Plomp

“Van zelfbevrediging kun je blind worden”, dat is uitgebreid samengevat de seksuele voorlichting die we vroeger binnen de beslotenheid van de huiselijke kring hebben mogen ontvangen.
Op school werd helemaal geen voorlichting gegeven over seks, zelfs niet als onderdeel van de biologieles of als onderdeel van de lichamelijke opvoeding, tegenwoordig ook wel gymnastiek genoemd. Eigenlijk vind ik dat ook wel de juiste gang van zaken. Zulke intieme zaken behoor je thuis met je eigen ouders te bespreken. Van mijn ouders heb ik in dat opzicht ook “veel” van opgestoken.
Als je je op het seksuele vlak wilde oriënteren, dan moest je of gewoon maar in de praktijk aan de slag gaan of eens bij de NVSH binnen lopen.
De NVSH: De Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming, had in de zestiger jaren een pand in Utrecht, dat was gelegen aan de Wittevrouwensingel. Maar individuen die het waagden dat gebouw te betreden, werden door de fatsoenlijke passant op z’n best gezien als personen die het met de goede zeden niet zo nauw namen. Het NVSH-pand werd gezien als de toegangspoort tot een soort “Sodom en Gomorra”. Als startende jongeling, met nog een blanco seksblad, kon je je eenvoudigweg niet permitteren daar gezien te worden. Veiligheidshalve liep je daarom met een grote boog om dat gebouw heen. Als je toch op de Wittevrouwensingel moest zijn, dan liep je zo snel als je voeten je konden dragen aan de andere zijde van de singel tot het gebouw volledig uit het zicht was. Het je aan gene zijde van de singel verplaatsen had echter wel als consequentie dat je je dan weer aan de kant van de bajes aan het Wolvenplein bevond. Ook daar wilde je eigenlijk niet gezien worden.
Inmiddels heb ik een gevorderde leeftijd bereikt en ik kan het nog steeds af zonder bril. Ik bedoel te zeggen: mijn ogen zijn nog immer redelijk in orde. Dat herinnert mij aan een voorval dat plaatsvond bij kapsalon Van de Vaart aan de Rubenslaan in Utrecht.
Nadat de nieuwbouw in het Lodewijk Napoleonplantsoen was afgerond, werd er eind vijftiger jaren een reeks flatgebouwen aan de Rubenslaan gebouwd. Ieder flatgebouw kreeg aan de zijde van de Rubenslaan een winkel of een andere kleine bedrijfsruimte.
Het eerste gebouw van die reeks van flatgebouwen was voorzien van een voor die dagen zeer moderne kapsalon.
Op de dag van de opening van zijn salon, stond kapper Van de Vaart zo trots als “twee pauwen” voor zijn splinternieuwe zaak te wachten op zijn eerste klant. Alles zag er werkelijk “spic and span” uit: vlekkeloze ramen en spiegels, een glimmende vloer waarvan je kon eten en alle denkbare professionele kappersbenodigheden keurig gerangschikt opgesteld en gereed voor gebruik.
Rond 10:00 uur op de bewuste morgen verscheen de eerste klant. Het was een man van middelbare leeftijd die geknipt wenste te worden. Van de Vaart nodigde de man met enig ceremonieel gebaar uit plaats te nemen in de kappersstoel en deed hem een nieuwe smetteloos witte kapmantel om en maakte direct aanvang met zijn opdracht.
Toen hij enkele minuten onderweg was, ontwaarde hij tot zijn grote schrik een op en neer gaande beweging onder de kapmantel ter hoogte van het kruis van zijn klant. Van de Vaart ontstak terstond in een enorme woede en greep naar de grootste borstel uit zijn assortiment, waarmee hij de man uit volle macht op zijn kruis sloeg. Al kermend schreeuwde de klant uit: “Dat kost je mooi een nieuwe bril”.
Anno 2016 vindt de seksuele voorlichting bijna volledig plaats op school. Gewoon klassikaal, of je er al aan toe bent of niet en of je er al zin in hebt of niet, althans zin in de voorlichting, het doet er niet toe. Er gaan zelfs al stemmen op om met die voorlichting reeds op de kleuterschool te beginnen, onder het motto “je kunt er niet vroeg genoeg mee of over beginnen”. In zekere zin is dat ook wel in orde, want jongeren hebben steeds vroeger seks met elkaar. Indien je tegenwoordig als 12-jarige nog geen uitvoerige ervaring hebt op dat gebied, dan tel je eigenlijk niet mee en ben je een “Loser”.
De seksuele voorlichting gaat vandaag de dag zo ver dat een 10-jarig jongetje uit het buitengebied van Staphorst inmiddels wel het hele “vaginale stelsel” van binnen en van buiten kent en erover discussieert alsof het om het weer gaat.
Veel leden van het vrouwelijke geslacht hebben zelf belangrijk in de hand gewerkt dat het ooit zo mystieke geslachtsorgaan volledig ontdaan is van al haar charme en geheimzinnigheid. Via internet blijken velen van hen hun geslachtsdeel maar al te graag onder de aandacht brengen, heb ik me laten vertellen! Het gaat zelfs zo ver met het viraal doen gaan van een minutieuze afbeelding van het eigen geslacht, dat verwacht mag worden dat het voor een douaneambtenaar binnenkort een stuk eenvoudiger is de identiteit van zekere vrouwspersonen te controleren aan de hand van een paspoort met een foto van de vagina dan met een foto van het gezicht.
Het te grabbel gooien van hun zo interessante orgaan, werd in DWDD ook nog eens duidelijk in beeld gebracht door een Japans meisje. Onder het motto van kunst, drukte deze Japanse een handvol klei tussen haar dijen en legde vervolgens de minutieuze afdruk van haar geslacht op een eikenhouten plankje. Het uitgestalde resultaat werd vanaf dat moment bestempeld als kunst.
Dat dit meisje er plezier in heeft te kleien, daar heb ik natuurlijk geen enkele moeite mee. Voor mijn part zet ze op die wijze een hele kleiberg om in kunstvoorwerpen. Wat mij tegenstaat is dat we zo’n plankje kunst opgediend krijgen in een programma als DWDD en dan ook nog eens rond etenstijd. Het is wel duidelijk wat een hypocriet stelletje daar aan tafel zit. Het is allemaal sensatiegericht: de Telegraaf-stijl, de stijl die ze zo verafschuwen bij DWDD.
Weer terugkerend naar de tijd dat seks voor mij een aandachtspunt werd, weet ik me te herinneren dat ik een soort aangenaam “kippenvel-gevoel” ondervond, zodra ik in de buurt van een meisje kwam. Pas toen ik een jaar of 14 was, begon ik enig notie te krijgen van de verschillen tussen een jongen en een meisje.
In die tijd had een van mijn vriendjes beslag weten te leggen op wat tijdschriftjes met zwart-wit foto’s van blote dames. Hij had die blaadjes bij ons in de buurt gevonden in de vuilnisbak van een hoogleraar “topografische menselijke anatomie”. Is het niet een verrukkelijk vak, indien je als professor je boterham kunt verdienen met het turen naar naaktfoto’s van zoveel vrouwelijk schoon.
Het betrof dacht ik Zweedse blaadjes. In Zweden waren ze in die tijd Nederland ver vooruit op het gebied van seksuele vrijheid. Wellicht dat het daar al lang gebruikelijk was dat je als kleuter seksuele voorlichting kreeg op school.
De getoonde dames waren zonder uitzondering blonde atletische types. Ze hadden veel weg van het soort dames, met wie ze ooit in Duitsland experimenteerden om een superras te creëren. De dames zagen er in ieder geval zodanig opwindend uit dat het vast niet moeilijk moet zijn geweest om voor dat experiment voldoende mannelijke vrijwilligers warm te krijgen.
Ofschoon het naaktfoto’s waren, kon je niet zien wat wellicht straks wél op pasfoto’s te aanschouwen valt.
Deze blaadjes vormden natuurlijk een kostbaar bezit voor ons, maar geen van mijn vrienden durfde ze thuis te bewaren. Vandaar dat we de blaadjes als een schat in een kistje ergens in een tuin begroeven tot de volgende anatomische bespreking zou plaatshebben.
Zonder dat we op de foto’s de allerintiemste vrouwelijke details konden ontwaren, betekende de inhoud van het geheime kistje voor ons vriendenclubje toch een hele stap voorwaarts naar de oplossing van het vraagstuk waar we meer en meer mee bezigwaren.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/