Aanpassen

AANPASSEN
Geschreven door Ellie Schmitz

Opdringen. Dwingen. Denken meer recht te hebben op. En zo kan ik nog wel meer redenen opsommen. Kortom, tot hoever ga je met aanpassen? En dan bedoel ik in de eigen omgeving. Juist daar. Bij familie en vrienden. Soms vind ik dat heel lastig. Doe ik het goed? Heb ik haar of hem niet gekwetst? Tekortgedaan? Kan ik dit wel voor mijzelf opeisen?
Natuurlijk zijn er mensen die mij accepteren zoals ik ben. Die ook respecteren hoe ik denk. Waarbij ik een andere mening mag hebben. Die belangstelling tonen voor waar ik mee bezig ben. Maar er zijn ook mensen die mij iets op willen dringen. Zich niet voor kunnen stellen, of dat gewoonweg niet willen, dat ik anders in het leven sta. Niet aan hun verwachtingen voldoe. Gewoon omdat het mij als persoon geen goeddoet.
De laatste tijd zijn er veel dingen gebeurd. Ook heftige. Dat heeft mij weer aan het denken gezet. Heb hierover ook gepraat. Zowel met mensen om mij heen en eerder al met professioneel geschoolden. Bij de dagbehandeling in de Maartenskliniek, intussen al twee jaar geleden, was het verplicht elke week een uur met een psychologe te praten. Reken maar dat er tijdens zo’n gesprek veel op tafel kwam. Niet altijd even leuk in de eigen spiegel te moeten kijken. Wel goed. Denk ik. Ik heb er in elk geval veel aan gehad.
Door de jaren heen groei je ook als persoon. Kom je soms tot andere inzichten. Weet je beter wat je wel of niet wil. Tenminste, als je ervoor openstaat. Er zijn ook mensen die niet van verandering houden. Daar niet mee om kunnen gaan. Niet eens een andere gedachte of uitspraak willen ‘proeven’. Zij die liefst alles hetzelfde willen blijven doen zoals zij dat hun hele leven al gewend zijn. Vasthouden aan de bestaande structuur. Het vertrouwde. Principieel zijn. Geen ruimte voor ontwikkeling creëren.
Juist die mensen nemen het je kwalijk als je niet vaak genoeg op bezoek komt. Niet meedoet aan allerlei verplichte etentjes, verjaardagen of andere bijeenkomsten. Blijft bij wat goed voor je voelt. Juist zij willen je iets opleggen. Hun idee van hoe het leven behoort te zijn. Helaas. Dat is hun idee. Niet het mijne.
Ik ben een leuker mens als ik mij niet altijd hoef aan te passen. Vind ook dat het mag. Dat wil niet zeggen dat ik overal lak aan heb. Het heeft ook niets met egoïsme te maken zoals iemand mij dat probeerde aan te praten. Elkaar ‘laten’, dat levert respect en verbondenheid op. Dan pas ik mij vanzelf ook wel eens aan. En met plezier. Is het zelfs leuk die ander tegemoet te komen.
Hoe pakken jullie dit aan? Er zijn vast meer mensen die hier tegenaan lopen. Ik lees het graag.

EINDE

Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/