EEN BRIEF AAN MIJN VADER
Geschreven door Carla Maaswinkel
Hoi Papa,
Sorry hoor, maar ik ga je tutoyeren. Als ik mijn brief vol met U’s zet, dan ben ik niet meer van deze tijd. Dat is een uitspraak van nu, dus wen er maar aan want deze brief aan U zit dus vol met je’s. En dat hoi, schrik daar niet van, want ook dat is thans helemaal hot, zeg maar vet cool.
Ik weet niet of je het weet, maar misschien weet je het ook wel, dat weet ik dus niet, maar ik woon weer in Den Haag. Kun je niet even naar beneden komen pappa. Zou je zo graag het hedendaagse
Den Haag laten zien. Kan het best met de fiets, want je kunt een auto nergens meer kwijt. Parkeren kost een fortuin en veel straten en lanen werden éénrichtingsverkeer. Ik zal je fiets naar beneden dragen, die vervelende stoep af. Weet je nog dat je dat vroeger altijd voor mij deed? ’s Morgens vroeg, dan hadden we eerst samen aan de keukentafel een boterham gegeten en ons lunchpakketje klaargemaakt. Jij voor je werk en ik voor school. Weet je ook nog dat we op maandagmorgen de wasketel van het gasfornuis naar de badkamer brachten. Zwaar was dat ding en we hadden zo onze eigen manier om die met witte was en vet sop gevulde ketel te sjouwen. ’s Winters lagen de jassen van je dochters er overheen en die hadden de warmte van de ketel ’s nachts vastgehouden. Mijn jas lag onderop want ik was altijd de eerste die wegging en dan had ik ten minste de warmste jas aan.
Zullen we eerst naar het Bezuidenhout fietsen? Onder de Schenktunnel door. De spoorbomen zijn weg dus je hoeft niet te wachten. Het voetbalterrein van VUC bestaat niet meer en ook de volkstuintjes zijn weg. Het Bezuidenhout is volgebouwd met hoge kantoorgebouwen. Alleen de straatnamen bestaan nog. Jij weet nog precies waar, in de nadagen van de 2e Wereldoorlog, de bommen vielen. Je hebt toen met gevaar voor eigen leven geholpen de gewonden naar de Weteringkade te brengen, waar een opvang onder de tunnel was. Ook karrenvrachten met lijken. Ik was toen 6 jaar maar toch kan ik mij juist die dagen zo goed herinneren. De enorme angst maar later de vreugde van de bevrijding. Je was een held en het Rode Kruis heeft je later geëerd.
Maat we fietsen verder en via het moderne Bezuidenhout rijden we dan naar het Centraal Station. Jij kent alleen maar het Hollands Spoor. Aan het einde van de Maasstraat en de Scheldestraat bouwde men een stationsgebouw. Nou papa, om dit station heen staan de meest vreemd gevormde gebouwen. In de Haagse volksmond werden ze gedoopt met nogal platte namen. Je zou erom gelachen hebben en zelf wat pikante titels weten. De toppen van deze enorme hoge gebouwen vormen nu de Haagse skyline.
Nu rijden we over de Herengracht. Bij de Lange Poten moeten we afstappen want daar mag je niet in fietsen. Zullen we bij de Wiener Konditorei een ´bakkie doen´? Ook de apotheek met het prachtige Jugendstil interieur is nog in de oude volle glorie te bezichtigen. Dan door de Korte Poten richting Spuistraat. Nog steeds met de fiets aan de hand. En hier lieve pappa, schrik maar niet, hier is het een bonte vertoning van mensen. Was het vroeger een chique winkelstraat, nu zijn de winkels kleurrijke uitdragerijen. Het is o.a. ook de verzamelplaats van buitenlanders. In Den Haag wonen er inmiddels velen. In jouw tijd was er een invasie van voornamelijk Italianen en Marokkanen. Nu zijn er veel nationaliteiten bijgekomen. Uit Turkije, Suriname, Tunesië, India, Afrika, enz. Enfin, ik denk dat jouw ogen uit het hoofd zullen puilen. Je zult me ook vragen wat al die mensen bij hun oor vasthouden en waar ze in praten. Dat heet een mobiele telefoon. Iedereen heeft er een, jong en oud. In trein, tram, bus en op straat kun je de meest idiote gesprekken volgen. We hebben tegenwoordig ook thuiscomputers. Dat zijn bijzondere apparaten. Cool paps! Ze vervangen de schrijfmachine, telex en vele andere communicatiemiddelen. Ik heb ook zo´n pc thuis. Je kunt e-mailtjes sturen naar je familie en vrienden mits zij ook een pc hebben geïnstalleerd. Geen brieven over de post meer. Eindeloos kun je chatten, dat is kletsen ook weer via de pc. Schaken, dammen, allerlei kaartspellen, te veel om op te noemen. Het is echt fantastisch!
Ach lieverd, ik zou je zoveel willen vertellen over wat er allemaal gebeurd is toen je van ons wegging. Veel te vroeg, maar je was zo moe.
Ik zou je de rest van jouw stad willen laten zien. Maar blijf maar in de wereld waar je nu bent. Daar waar het mooi en vooral rustig is. Al dat moderne gedoe op deze aarde en vooral in deze stad zijn niet meer te bevatten. Wij, die er dagelijks in leven hebben er al moeite mee. En papa, er is nog steeds oorlog hoor. Mensen slachten elkaar nog altijd af, zijn nog altijd ontevreden en de PvdA, ja die bestaat nog en de VVD maakt nog altijd ruzie. We hebben geen guldens meer, dat werden Euro’s. Daar kun je bijna in heel Europa mee betalen.
Vergeet al deze nieuwigheden maar weer gauw. Het is verwarrend.
Weet wel mijn allerliefste papa, dat je altijd bij mij bent en dat ik dankbaar ben voor wat je mij in jouw leven hebt meegegeven. Respect hebben voor je medemens, weten hoe je liefde moet geven maar vooral ook te ontvangen.
Je dochter Carla
EINDE
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
https://www.facebook.com/groups/377554749281077/
