MIJN DEBUUT
Geschreven door Carla Maaswinkel
De amateur toneelvereniging bij de werkgever van mijn vader zocht een paar jonge meiden. Mijn vader vond het bij uitstek geschikt voor mij en introduceerde me bij de voorzitter. Die bekeek me van op tot teen. Ik werd gekeurd en goed bevonden. Een rol was er nog niet maar ik kon zonder meer het wekelijks repeteren bijwonen en vast de sfeer proeven. Het waren avonden met uitbundig veel plezier.
Na een paar weken werd me in het nieuwe stuk, een blijspel, een rol toegezegd als dienstmeid. Weinig tekst maar veel daden. Onopvallend, opvallend luistervinkje spelen. Intrigeren en plat Haags praten. Brutaal zijn en lekker overdreven m´n gang gaan. Steeds werd me gezegd. “Carla, het is een blijspel. Doe niet zo stijf. Bewegen, bewegen. Dat Haags moet platter.”
De dag voor de uitvoering werd de generale repetitie gehouden. Ik droeg een keurig gesteven schort, had een pruik op met veel krullen, een kapje daarop vastgeklemd, platte grote schoenen aan en heel veel rokken. Zo werd ik omgetoverd in een heuse dienstmaagd uit het begin van de vorige eeuw. Zo´n ´Saartje´ figuur. Ik deed echt alles verkeerd, stond te trillen van de zenuwen, viel over m´n eigen benen, had moeite met al die rokken en wilde eigenlijk hard weglopen.
Op de avond van mijn debuut gingen we met z´n allen eerst een hapje eten. Er werd goed gebunkerd en nog meer gedronken. “Kom kind neem ook wat, dan krijg je die zenuwen onder controle.”
Alcohol had ik nog nooit gedronken dus het citroentje dat ik aangeboden kreeg ging er als limonade in en de tweede smaakte nog lekkerder en de derde kan ik me niet meer herinneren. We werden geschminkt en je merkte dat de spelers de bibbers hadden.
Na de alcoholische versnapering waren bij mij de zenuwen totaal verdwenen. Ik voelde me jolig, uitbundig en giechelde om alles en iedereen. Men merkte er niets van. Mijn medespelers waren met zichzelf bezig. De zaal liep vol. Door de kijkgaten in de zware toneelgordijnen zag ik mijn familie zitten. Op de tweede rij, lekker vlakbij en allemaal keurig uitgedost.
In het eerste bedrijf was ik wel op het toneel maar met de nodige mimiek bleef ik op de achtergrond. De huisknecht speelde de sterren van de hemel en flirtte uitbundig met de dienstmaagd. Alles zoals het scenario voorschreef.
In het tweede bedrijf had ik mijn solo optreden. In plat Haags deed ik een boekje open over de rijke familie waarbij ik in dienst was terwijl ik driftig met een plumeau wapperde. Alle hoekjes en gaatjes van de kamer kregen een beurt terwijl ik mijn rol meer tekst meegaf dan oorspronkelijk bedoeld. Af en toe hikte ik van de citroenjenever en een opspelende maag. Ik was aangeschoten en niet zo´n klein beetje. Aangemoedigd door het lachen in de zaal, vergat ik tijd en rol en in mijn enthousiasme besloot ik ter plekke om op mijn knieën, en nog steeds zwaaiend met plumeau, onder de tafel door te kruipen en aan de andere kant er weer onderuit te komen.
Ik vergiste me in de maten van de tafel en mijzelf want ik bleef met mijn achterste tussen de poten steken. Tafel aan één kant te smal, kont te breed. Ik kwam met al die rokken niet meer los en door mijn wilde bewegingen vielen de gevulde glazen op de tafel om en deels op de grond. De zaal lag dubbel van het lachen en mij brak het zweet uit. Ik had geen tekst meer. De huisknecht moest opkomen maar die kwam maar niet. Ik zag hem links van mij tussen de coulissen slap tegen de muur hangen. De regisseur stond driftig te zwaaien. Mijn pruik ging scheef hangen en mijn ontreddering was groot. Hoe ik ook bewoog, ik zat gewoon helemaal klem. Als ik naar voren keek zag ik mijn moeder die de tranen uit haar ogen veegde. Mijn vader zag uiteraard dat zijn dochter dronken was en zijn donkere ogen keken niet echt blij.
Eindelijk werd de tafel om hoog getild en kon ik opstaan. Er werd aan alle kanten geïmproviseerd. Het ijs in de zaal was gebroken.
Mijn eerste optreden zal ik nooit vergeten.
EINDE
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
https://www.facebook.com/groups/377554749281077/
