WENNEN
Geschreven door Ellie Schmitz
Het is wel eens anders geweest. Tot voor een jaar of vijf geleden kon ik wel janken als het voorjaar werd. Moest ik weer naar buiten. Zo voelde dat. Letterlijk. Moest ik weer onder de mensen. Terwijl ik het altijd wel leuk vond mensen te ontmoeten. En nog. Maar op dat moment niet. Liefst was ik alleen. Wilde binnenshuis blijven. Kaarsjes aan, lezen, rommelen, op mezelf zijn. Destijds voelde het alsof ik werd gedwongen ‘met het voorjaar mee te doen.’
Mensen vroegen mij regelmatig of ik depressief was. Dat niet. Het was een kwestie van wennen. Hoezo wennen? In het voorjaar wil iedereen toch naar buiten? Is iedereen toch blij en vrolijk? Dat was wat er van mij werd verwacht. Daar voldeed ik niet aan. Begrepen werd het niet. Ik werd er trouwens alleen maar obstinaat van. Wilde met rust worden gelaten.
Dat wennen duurde een week of drie. Daarna was het voorbij. Dan was de eerste gang vanuit het bed, naar buiten. Snoeischaar in de hand, wroeten in de tuin, potten vullen met planten en de leefruimte buiten gezellig maken. Dan genoot ik er pas van dat het voorjaar was. Een prachtig jaargetijde.
Langzamerhand is het gevoel te moeten wennen veranderd. Realiseer ik mij er nooit meer mee bezig te zijn als het voorjaar wordt. De laatste jaren loop ik ’s ochtends gewoon en zonder reserves naar buiten. Geniet van het licht, de zon en de ruimte. Het geeft mij een gevoel van vrijheid.
Nu moet ik eraan wennen dat het ’s avonds vroeger donker is. ‘s Ochtends later licht. Vooral dan voel ik mij opgesloten. Ook nu de vraag of ik depressief ben omdat de blaadjes vallen. Die vraag kan ik volmondig met ‘neen’ beantwoorden. Ook nu besef ik tijd nodig te hebben. Een paar weken wennen. Niet meer en niet minder. Dan vind ik het ook heerlijk om weer binnenshuis te leven. Vroeger de gordijnen dicht, de kaarsjes aan, het dekentje op de bank, op mezelf zijn. Net als het voorjaar vind ik het najaar ook een prachtig jaargetijde. De kleuren, de geur, het licht en het frisse dat je al goed kunt voelen.
Raar toch. Heb er geen last van als de zomer of de winter begint. Ook nooit gehad. Die seizoenen rol ik met gemak in. Maar wat betreft lente en herfst ben ik als een blad aan de boom veranderd.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: