WAT HEET “HEET”?
Geschreven door Rob Meyer
Wat heet ‘heet’, oftewel beter niet roken onder het koken…
Sedert een week heb ik enorm last van mijn lange rugspier.
Aan de rechterkant, dat dan weer wel…
Komt vast door die door links gefaciliteerde anti-Zwarte Piet stakkers, die menig vaderlandslievende burger op de nek zitten.
In mijn geval dus op mijn rug, rechts.
Bij elke beweging schiet een pijnscheut door me heen.
Heb dat wel eerder gehad, maar elke keer hoop ik toch maar dat het gauw weer overgaat.
Ik ben zo’n type dat dan heel hypochondrisch in paniek schiet in de vrees dat ik voor altijd gehandicapt zal blijven.
Lol.
Was gisteren bij een heel goede kennis en vroeg haar of ze mijn rug in wilde smeren met een Aloë Heat Lotion. Was geen probleem en de lotion drong al gauw mijn huid en spieren binnen, hetgeen te voelen was aan het branden van de menthol.
Dat geeft altijd direct enige verlichting.
Al pratend en lurkend aan de koffie, vond mijn kennis dat het nodig was om even in haar jeukend ooglid te wrijven…met de hand die ze had gebruikt om mij in te smeren.
Met die Hot Lotion!!
Dat gaf dus de nodige last en al knipperend poogde ze het branden oog enigszins te kalmeren.
Even niet in Hier en Nu en dan krijg je dit soort vervelende zaken.
Het Leven straft onmiddellijk.
Ik heb hier niet om gelachen (alhoewel mijn kaken het tegendeel deden vermoeden).
Dat was niet vanuit respect voor het intense lijden van mijn kennis, maar om een geheel andere reden.
Want deze gebeurtenis deed mij terugdenken aan iets wat zich voordeed, tientallen jaren geleden.
Ik deelde met 2 vrienden een woning in de Bijlmer, nu politiek correct Amsterdam Zuidoost geheten met dank aan GL, PVDA en D’66, en we hadden om de beurt keukendienst.
Op een goede dag was ik aan de beurt en aangezien ik in die tijd erg gefascineerd was door de Indonesische keuken, besloot ik dat er een Sajoer of Samballan op tafel zou gaan komen.
Alle ingrediënten gehaald, met name de superhete rode lomboks, die in de Indo-keuken veelvuldig worden gebruikt, en ik toog aan de arbeid.
Alles gesneden, het vlees al in de pan om alvast wat voor te braden, en als laatste waren de lomboks aan de beurt.
Deze werden netjes klein gesneden en in een bakje gedaan, al wachtend op het moment suprême dat ze toegevoegd zouden gaan worden aan het gerecht.
Ik ga er vooreerst vanuit dat men inmiddels wel enig idee heeft waar dit verhaal naar toe leidt…
Op een gegeven moment kwam een beetje rook van mijn sigaret in mijn oog en het is bekend dat men dan onmiddellijk met een vinger in dat oog gaat wrijven, met het doel om die jeuk of branderigheid enigszins te beteugelen.
En laat ik dat nu net doen met de wijsvinger waar ik de lomboks mee had vastgehouden!
Ik denk dat ik zeker een kwartier met mijn oog onder de kraan heb gestaan, alvorens die helse branderigheid enigszins tot rust kwam.
De rest van de avond heb ik rondgelopen met een duivelsoog: knalrood en vurig.
Wat ik niet kan begrijpen is het gebrek aan enige empathie van mijn huisgenoten.
Je zou bijna de indruk krijgen dat ik dit expres had gedaan om hun een geweldige avond te bezorgen.
Hoe dan ook: de Sajoer was zeer geslaagd en de pan hoefde niet afgewassen te worden aangezien die geheel was schoongelikt door mijn huisgenoten.
Dat dan weer wel.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: