WAFELS
Geschreven door Wim Verbrugge
Oom Theo, zag een grote kans tijdens zijn bezoek aan Australië. Wafels, dat was het! Als man van weinig woorden verzamelde hij alle benodigdheden tot en met een heuse kraam. Dat moest een daverend succes worden bij de Aussies. Een alternatieve markt was ‘the place to be’. Oom Theo glunderde al bij het vooruitzicht van wafels met slagroom, chocola en veel geld verdienen. Om zeker te zijn van ‘vlotte bediening’ werden hulptroepen ingeschakeld. In dit laatste was oom altijd heel behendig. Zeker als er forse beloningen in het vooruitzicht werden gesteld. Zo verschenen de oudtantes Katrien en Josje en neef Rudolf ten tonele. Als organisator zorgde oom voor alle inkopen en besprak een hotelkamer dicht bij de markt. Vooruitzien is regeren, sprak oom toen het gezelschap de hotelkamer betrok en hij een luid rammelende bagage binnenbracht. In de nabijgelegen pub werd om de stemming erin te brengen het alcoholpercentage enigszins opgehoogd. Oom trakteerde, en zo werd het laat. Teruggekomen in het hotel sprak oom dat het buitengewoon verstandig zou zijn om het beslag voor de wafels bijtijds te maken. En bijtijds was ‘nu!’ Uit de bagage verschenen een paar enorme pannen. Oom hield van groot. De tantes kregen de opdracht meel in de pannen te doen, neef diende voor het roeren van het beslag en oom zou het belangrijkste deel voor zijn rekening nemen, de gist. Gist is de basis van het welslagen oreerde oom en bracht nog even de beloningen in herinnering. De pannen waren nu gevuld, de natuur zou de rest doen. Het gezelschap genoot van een korte nachtrust. Toen het licht door het venster de vroege ochtend aankondigde keek tante Katrien richting pannen en slaakte een oorverdovende gil. Iedereen vloog overeind en keek naar tante. Deze deed niet anders dan met uitgestrekt arm naar de pannen wijzen. Als gevolg van de allesbehalve subtiele gistdosering van oom Theo waren de pannen overgelopen en het deeg bewoog zich traag over vloer door de kamer. Ook over en in sommige schoenen. De stroom uit de pannen was onstuitbaar. In paniek werd het raam opengezet om alles wat nog niet ‘gedeegd’ was uit het raam te hangen. Met man en macht werd geprobeerd de onverminderd voortgaande deegstroom te stoppen. Na uren ploeteren en deeg door de wc spoelen moesten ze van de hoteleigenaar het vloerkleed vergoeden. Oom nam de verliespost luchtig op. ‘Is zo terugverdiend, en weg waren ze. Met de nog altijd volle pannen werd de tocht naar de markt ingezet. Omdat ze als laatste arriveerden kreeg oom een plaats op het zanderige eind van de markt toegewezen. De kraam werd opgezet. Brander op vol. Het gezelschap van een vrolijk schort voorzien ……. en toen ging het waaien. Als in een woestijnstorm hulde het oom, tantes, neef en de wafelbakkerij in een zandwolk die alles bedekte. Zo eindigde de familiedroom van wafels en rijkdom. Terneergeslagen? Jazeker! Behalve oom Theo, die optimistisch riep ‘volgende keer doen we poffertjes’ en hij begon al te rekenen.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: