Geschreven door Anna Christina Draghici
VOORBIJ
Alle energie is weggevlogen
heel stil, alleen je ogen en je mond
bij iedere stap en gebaar
alleen je reacties zijn helder
je eeuwige ogen, altijd maar aanstaren
altijd volgen en anders invullen misschien
anders begrijpen, anders steeds
anders dan ik zou zijn
zo ben jij anders.
Nee dat doen we niet
alles wat je zo zeker weet
alles wat jij zou willen
nee, dat doen we niet
alles wat ik voel
alles wat ik meen te weten
nee dat doen we misschien.
Wat kan ik me nu nog herinneren
wat weet ik nog van al die kleine tere momenten
wat ging alles vlug voorbij
wat leek alles zo doodgewoon
leek of was het al afgelopen
wist ik zeker dat het niet ging
begreep niets of wilde niet meelopen
bleef gewoon mezelf en stond daar maar
alles van buiten was geraakt
roerloos alleen.
Zelfs de zoen, niet dezelfde als gisteren
de aanraking, geen beetje electriciteit
alles heb je afgepakt
niets liet je staan of heb je weggegeven
ze was zo broos zo wankel in evenwicht
ze leek zo sterk
niemand zou hebben geweten van haar
ze deed wat moest
voelde zich gekraakt.
EINDE
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina: