Clint Eastwood

CLINT EASTWOOD
Geschreven door Rob Meyer

Net voor de aardigheid een oude western met Clint Eastwood gekeken.
Hang em high uit 1968. Fullcolour, dus later ingekleurd.
Stond nog op een harde schijf en ik had gewoon even zin om in d’oude tijd te duiken.
Maar wat een lol was dat!
Nog los van de kleurdoos die men hanteerde om een kleurenfilm te fabrieken, waren de dames die zo stereotype werden gepresenteerd een waar feest!
Ondanks de modderige, stoffige en smerige stadjes zagen ze er onberispelijk uit.
Lippenstift bij de vleet, aanplakwimpers als een dakterras, het haar òf enorm opgeklopt, ofwel een pruik uit de feestartikelenzaak.
En kleding die door alle tumult heen als nieuw uit een boetiek leek te komen.
En de mannen? Echte kerels met in de ene hand een sigaar en in de andere een glas Whisky.
Meestal slecht geschoren, sjofele kleding, hoed op half zeven, de ogen licht toegeknepen en achteloos hangend aan de bar.
Toen waren mannen nog mannen en vrouwen nog vrouwen, zou je haast zeggen.
En dan die muziek! Midden in een shooting waar cowboys als herfstbladeren op de grond vallen, badend in het bloed, klinken klanken als van een fanfareorkest op drift.
Knallende geweren, schetterende trompetten, gemene schurken die te vroeg op de grond vallen, net voor ze de afgesproken stamp voor hun kop zouden krijgen.
En dat allemaal in een kleurenpalet waar mijn kleinzoon nog om zou lachen.
Ook weet je vanaf de eerste beelden al hoe het einde zal zijn.
Alleen Clint Eastwood ziet er altijd geweldig uit, dodelijk gewond of niet.
Zelfs na een hangpartij, waar hij ternauwernood aan ontsnapt, loopt hij vrolijk verder, het litteken van de hanging nog rond zijn strot.
En als hij door gemene schurken met kogels wordt doorzeefd, heeft hij slechts een winter nodig om weer nors op zijn paard te klimmen om even die ‘bijna-moordenaars’ een pak klappen te gaan verkopen.
Al sluipend door het struikgewas ziet hij kans om een tsunami aan vijandelijke kogels te ontwijken, schiet zelf één keer en de boef stort ter aarde.
Dat vind ik altijd heel knap.
Toch heb ik zitten te genieten.
Toen was het nog leuk allemaal: boeven waren boeven en de rechtschapen waren rechtschapen. Daar bestond geen twijfel over.
Nu is dat vaak bijna niet meer te zien.
Cowboys, goed of slecht, hingen zich niet vol met bommen met als beloning een hemel en een doos vol maagden.
De nobele held krijgt de dame aan het eind en de boeven happen stof, hetzij boven de grond, hetzij six feet under.
Ik mis die simpele tijd af en toe wel.