Aflevering 44: Hortense en de katten

HORTENSE EN DE KATTEN
Geschreven door Gerda ten Wolde

“Wraf, wraf, wraf …… Henriëtte Josephine, Beau, Hortense ….. wraf, wraf, wraf. Hallo, waar zijn jullie?!?”
Balda kwam hollend en blaffend over het veld met orchideetjes naar de camping toe rennen. Veel mensen op de camping keken verbaasd naar die grote blaffende hond met flapperende oren.
Hij en zij van het grote huis herkenden Balda en keken ook verbaasd. “Balda, lieverd, wat is er aan de hand? Waarom doe je zo opgewonden?”
Balda blafte nog wat, maar ja, dat begrijpen mensen niet. De muisjes waren inmiddels ook gealarmeerd door het geblaf en kwamen heel voorzichtig kijken wat er aan de hand was.
Balda was intussen maar achter de stoelen van hem en haar van het grote huis gaan liggen. Ze had bedacht dat als ze deed of ze sliep, de mensen geen aandacht meer aan haar zouden besteden. Haar opzet lukte. Hij en zij gingen verder met het drinken van hun koffie. “We brengen Balda straks wel even terug naar Hanneke, als we toch boodschappen gaan doen. Zou ze naast de fiets mee kunnen lopen, wat denk jij?”
“Beau, hoor je dat, ze gaan straks naar het huis van Balda. We moeten proberen met hun mee te gaan. Zouden ze die tassen weer meenemen, dan moeten we daar maar weer in kruipen.”
Snel kropen we weer onder het mensenbed om zo in de ruimte te komen waar de tassen stonden. Net op tijd, want hij van het grote huis pakte de tassen al en hing ze aan die dingen met twee wielen, die fiets schijnen te heten. Balda kreeg een lang touw om haar nek en toen gingen we op weg.
We hadden niet eens de kans gekregen Balda te vragen waarom ze zo opgewonden onze kant op was gekomen. Vanuit de tas hebben we wel naar haar geroepen, maar ze kon ons kennelijk niet horen. Dan maar wachten tot we zouden stoppen.
Hè, hè, eindelijk stopten ze. Door het gaatje in de tas zagen we een groot huis met een mooie tuin. Hij en zij liepen met Balda naar het huis en werden hartelijk ontvangen door Hanneke, een van de vriendinnen van haar van het grote huis. Samen liepen ze naar het terras. Ik hoorde nog net dat hij en zij vertelden dat ze nog een paar dagen op de camping zouden blijven.
Eindelijk konden we uit de tas klimmen en Balda vragen wat er is.
Balda vertelde dat zij haar vrouwtje, Hanneke, had horen zeggen dat ze ’s middags even naar Leny moest. En …… nu komt het, Leny is het vrouwtje van LUCA!
Henriëtte Josephine gaf een gilletje. Ze was zo blij dat ze misschien Luca weer zou gaan zien. En als het een beetje mee zat, misschien Aurélia ook nog.
Balda zei dat zij wel kon zorgen dat ze in de auto van haar vrouwtje konden kruipen. Zij zou ook meegaan, dus dat zou nog gezellig worden.
Op dat moment gaf Hortense een kort maar hoog gilletje. Ze realiseerde zich dat ze door 3 katten werd aangestaard. Hoewel …. een van die drie keek scheel, dus of die echt naar haar keek was nog de vraag. Balda liep er snel op af en gaf een grauw en die 3 potentiële muizenkillers schoten razendsnel weg. Hortense schrok weer van die grauw en zette het op een lopen gezet en rende in paniek het huis in.
Oh, oh, onze dochter in een vreemd huis met 3 loslopende katten.
Balda stelde voor dat wij samen met haar ook het huis in zouden gaan. Ze zou niet te snel lopen, zodat we in haar schaduw mee konden lopen.
Balda kende gelukkig de weg in het huis en zorgde ervoor dat de katten op afstand bleven.
Al snel ontdekten we Hortense, ze had zich verstopt in de keuken. Gelukkig niets aan de hand.
Balda loodste ons weer veilig het huis uit en bracht ons naar de auto van Hanneke. Daar ging ze in de schaduw liggen wachten en liet ons tussen haar poten liggen. Dat lag eigenlijk best wel lekker en al snel lagen we alle vier te slapen.
Bruusk werden we gewekt door Hanneke die Balda bij zich riep en de deur van de auto openhield. “Kom op, meisje, ga je mee, we gaan naar Leny en je vriendje Luca”. Balda aarzelde. “Muisjes, snel, ga aan mijn staart hangen!” We namen alle drie een sprong en hingen toen te bungelen aan de staart van Balda. Hanneke had gelukkig niets in de gaten en stapte ook in de auto. Daar gingen we; op weg naar Luca en misschien was Aurélia er ook nog wel.